Księga Henocha: Starożytny hebrajski apokaliptyczny tekst religijny, przypisywany Enochowi, pradziadkowi Noego.

Oryginalny tytuł:

The Book of Enoch: An ancient Hebrew apocalyptic religious text, ascribed to Enoch, the great-grandfather of Noah

Zawartość książki:

Księga Henocha to starożytny tekst religijny, tradycyjnie przypisywany judeochrześcijańskiemu prorokowi Henochowi, przodkowi biblijnej postaci Noego. Niektórzy uczeni szacują, że niektóre części księgi różnią się znacznie pod względem wieku, od kilkuset lat przed Chrystusem do ostatnich części w wieku przed narodzinami Jezusa.

Tekst ten jest powszechnie uważany za niekanoniczny, chociaż przyjmuje się, że jest to prawdziwa próba zapisania informacji najlepiej, jak autorzy byli w stanie w erze przedchrześcijańskiej. W tekście Enoch jest postacią, która otrzymuje bezpośrednie osobiste objawienie od Boga. Widzi wspaniałość Boga i zaczyna głosić otaczającym go ludziom przeciwko grzechowi.

Ostrzega, że grzesznicy zostaną odsiani, a sam Bóg pojawi się na górze Synaj, aby osądzić ludzi i upadłe anioły na Ziemi.

Jednym z bardziej kontrowersyjnych materiałów w tym tekście jest szczegółowy opis upadłych aniołów na ziemi i ich przeklętego potomstwa, Nefilim. Azazel pojawia się jako inicjator produkcji broni metalowej, używania kosmetyków i orędownik powszechnego rozwiązłości i cudzołóstwa.

W tej księdze postać Henocha jest obciążona wiedzą o wybranej przez Boga i brutalnej karze dla Nefilim, ich ludzkich matek i ich anielskich ojców. Tłumaczenie Augusta Dillmana z etiopskiego jest częścią jego rozległej pracy nad tłumaczeniem manuskryptów z epoki biblijnej, a ta konkretna wersja jest wzbogacona o jego obserwacje, łacińskie fragmenty i oszałamiającą przedmowę R.H. Charlesa.

Jednym z najważniejszych dzieł apokryficznych okresu Drugiej Świątyni jest Księga Henocha. Zgodnie z biblijną narracją (Rdz 5:21-24), Enoch żył tylko 365 lat (znacznie mniej niż inni patriarchowie w okresie przed potopem). Enoch "chodził z Bogiem; potem już go nie było, bo Bóg go wziął".

Oryginalnym językiem większości tego dzieła był najprawdopodobniej aramejski (wczesny język semicki). Chociaż oryginalna wersja zaginęła w starożytności, zachowały się fragmenty greckiego przekładu.