Ocena:
Książka bada przyszłość demokracji podczas kryzysów, szczególnie w kontekście zmian klimatu. Stawia ważne pytania dotyczące równowagi między bezpieczeństwem a wolnością i oferuje zarówno otrzeźwiające spostrzeżenia, jak i pełne nadziei perspektywy demokratycznej odporności na poziomie lokalnym.
Zalety:Książka jest wnikliwa i prowokuje do myślenia, skłaniając do ponownej oceny ugruntowanych teorii politycznych. Przedstawia pełną nadziei i pragmatyczną wizję demokracji, podkreślając pozytywne przykłady oddolnych ruchów i inicjatyw, które wspierają demokratyczne praktyki nawet w trudnych czasach.
Wady:Niektórzy czytelnicy mogą uznać dyskusję na temat zagrożeń dla demokracji za niepokojącą i czuć się nieswojo z powodu skupienia się na bezpieczeństwie ponad wolnością podczas kryzysów. Ogólny ton jest poważny, co może nie spodobać się tym, którzy szukają bardziej optymistycznej narracji.
(na podstawie 2 opinii czytelników)
Climate Crisis and the Democratic Prospect: Participatory Governance in Sustainable Communities
Czy współczesne demokratyczne rządy mogą poradzić sobie z kryzysem klimatycznym? Niektórzy twierdzą, że demokracja musi być centralnym elementem strategii radzenia sobie ze zmianami klimatu.
Inni twierdzą, że doświadczenie pokazuje, że nie jest ona w stanie sprostać wyzwaniu w dostępnych ramach czasowych - że będzie to wymagało silniejszej ręki, a nawet formy eko-autorytaryzmu. Pytanie, które nie nadaje się do łatwej oceny, w tym tomie ma na celu wyodrębnienie i ocenę konkurujących ze sobą odpowiedzi.
Chociaż książka wspiera argumenty na rzecz demokracji środowiskowej, argumentuje, że ustanowienie i utrzymanie praktyk demokratycznych będzie trudne w czasie globalnych zawirowań klimatycznych, zwłaszcza w obliczu stanu wyjątkowego. Niniejsze badanie podejmuje poszukiwanie odpowiedniej strategii polityczno-ekologicznej w celu zachowania pewnej miary demokratycznego zarządzania w trudnych czasach. Nie ignorując globalnych wymiarów kryzysu, analiza znajduje alternatywną ścieżkę w teorii i praktykach partycypacyjnego zarządzania środowiskiem, ucieleśnionych w rosnącym ruchu relokalizacji i ogólnie w globalnym eko-lokalizmie.
Chociaż takie ruchy w dużej mierze działają pod radarem nauk społecznych, mediów i ogólnie sfery politycznej, te tętniące życiem ruchy społeczno-ekologiczne nie tylko mówią o nadchodzącym kryzysie, ale są już dobrze ugruntowane i dobrze prosperują w terenie, w tym ekowioski, eko-komuny, eko-sąsiedztwa i lokalne inicjatywy transformacyjne. Z pomocą tych pomysłów i projektów, zadaniem jest wpłynięcie na dyskurs teorii politycznej środowiska w sposób, który może być pomocny dla tych, którzy zmierzą się z kryzysem klimatycznym w jego pełnej skali.
