Krwawa szesnastka: USS Oriskany i 16 Skrzydło Lotnicze podczas wojny w Wietnamie

Opinie czytelników

Bloody Sixteen to kompleksowa i dobrze zbadana relacja z wojny powietrznej nad Wietnamem z udziałem CVW-16 i USS Oriskany, szczegółowo opisująca bohaterstwo, zmagania i poświęcenia pilotów i personelu pomocniczego. Książka oferuje porywającą narrację, która jest zarówno przystępna, jak i wnikliwa, uchwycając tło polityczne i jego wpływ na operacje wojskowe.

Doskonała narracja i dokładność historyczna, żywa opowieść o poszczególnych lotnikach i ich doświadczeniach, dogłębnie zbadana, zapewnia spojrzenie na cywilno-wojskową dynamikę wojny w Wietnamie, trudna do odłożenia, pouczająca zarówno dla nowicjuszy, jak i miłośników historii, przedstawia odwagę i poświęcenie zaangażowanych osób.

⬤ Pewne nieścisłości dotyczące konkretnych oznaczeń wojskowych
⬤ krytyka przywództwa i strategicznych decyzji może nie trafić do wszystkich czytelników
⬤ kilka recenzji wspomina o rozdźwięku w perspektywach kompanii okrętowej w porównaniu do skupienia się na pilotach
⬤ niektórzy uważają, że wnioski dotyczące wojny mogą być zbyt uproszczone lub krytyczne.

(na podstawie 46 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Bloody Sixteen: The USS Oriskany and Air Wing 16 During the Vietnam War

Zawartość książki:

Strategia i rzeczywistość zderzają się w trzymającej w napięciu historii lotniskowca USS Oriskany, który trzykrotnie wyruszał do Wietnamu z Carrier Air Wing 16 (CVW-16). Jego podróże zbiegły się z najbardziej niebezpiecznymi fazami operacji Rolling Thunder, niefortunnej kampanii bombardowań przeciwko Wietnamowi Północnemu, i stanowiły jedną czwartą wszystkich samolotów marynarki wojennej utraconych podczas Rolling Thunder - najwyższy wskaźnik strat jakiegokolwiek skrzydła lotniczego lotniskowca w Wietnamie.

Polityka administracji Johnsona polegająca na stopniowym stosowaniu siły oznaczała, że Oriskany przybył na stację w momencie zniesienia wcześniejszych ograniczeń i nasilenia nalotów bombowych. W rezultacie piloci CVW-16 zapłacili wysoką cenę, gdy zapuścili się na obszary wcześniej wyznaczone przez Waszyngton. Nazwany na cześć jednej z najkrwawszych bitew wojny o niepodległość, Oriskany zasłużył na swoją nazwę. Po dwóch latach ponoszenia ciężkich strat, statek zapalił się - druzgocący cios, biorąc pod uwagę ograniczoną liczbę rozmieszczonych lotniskowców. Mając tylko trzy miesiące na naprawę, Oriskany wystartował po raz trzeci i ostatecznie stracił ponad połowę swoich samolotów i ponad jedną trzecią pilotów.

Męstwo i osiągnięcia bojowe lotników Oriskany są legendarne, ale historia ich służby zaginęła w katastrofalnej walce samej wojny. Fey przedstawia Oriskany i jego bohaterów w niezatartym pomniku poległych z CVW-16 w nadziei, że lekcje wyciągnięte z takich strategicznych katastrof nie zostaną zapomniane w dzisiejszej sferze polityki wojennej.