Ocena:
W swoim eseju „The Philosophy of Composition” Edgar Allan Poe nakreśla szczegółową metodologię pisania, argumentując przeciwko romantycznemu pojęciu spontanicznej inspiracji. Twierdzi, że pisarze powinni skrupulatnie planować swoje dzieła, zaczynając od końca. Na przykładzie wiersza „Kruk” Poe podkreśla znaczenie zwięzłości, piękna i pożądanego efektu emocjonalnego, opowiadając się za matematyczną zależnością między długością wiersza a jego wpływem. Krytykuje intuicyjne podejście poprzednich poetów i ilustruje, jak staranny dobór tonu, struktury i refrenu może podnieść poziom dzieł literackich.
Zalety:Metodyczne podejście Poego oferuje jasne ramy dla pisarzy, kładąc nacisk na planowanie i cel. Jego spostrzeżenia na temat zwięzłości i związku między treścią a efektem emocjonalnym są cenne zarówno dla początkujących, jak i doświadczonych pisarzy. Wykorzystanie „Kruka” jako studium przypadku zapewnia praktyczną ilustrację jego teorii w działaniu.
Wady:Niektórzy czytelnicy mogą uznać sztywną strukturę Poego za ograniczającą, preferując wolność romantycznej intuicji. Jego odrzucenie spontanicznej inspiracji może zniechęcić tych, którzy wierzą w wartość emocjonalnej ekspresji w pisaniu. Ponadto szczegóły techniczne dotyczące wersyfikacji mogą być zbyt skomplikowane dla zwykłych czytelników.
(na podstawie 1 opinii czytelników)
The Raven And The Philosophy Of Composition (1907)
Ta rzadka antykwaryczna książka jest faksymilowym przedrukiem oryginału.
Ze względu na swój wiek może zawierać niedoskonałości, takie jak ślady, notatki, marginalia i uszkodzone strony. Ponieważ uważamy, że to dzieło jest ważne dla kultury, udostępniliśmy je w ramach naszego zobowiązania do ochrony, zachowania i promowania światowej literatury w przystępnych cenowo, wysokiej jakości, nowoczesnych wydaniach, które są wierne oryginalnemu dziełu.
