The Short Story in Midcentury America: Countercultural Form in the Work of Bowles, McCarthy, Welty, and Williams
The Short Story in Midcentury America przedstawia dogłębne studia przypadków czterech głównych pisarzy epoki po II wojnie światowej - Paula Bowlesa, Mary McCarthy, Eudory Welty i Tennessee Williamsa - badając, w jaki sposób wykorzystali oni zamkniętą estetykę krótkiej fikcji, aby nakreślić opozycyjną postawę wobec dominujących narracji, zarówno politycznych, jak i literackich, kultury amerykańskiej połowy XX wieku.
Sam V. H. Reese przedstawia nowe rozumienie powiązań między polityką, ideologią i formą literacką, argumentując, że pisarze wykorzystywali opowiadanie do krytyki obyczajów kulturowych wczesnej zimnej wojny. Czterech omawianych autorów zostało zmarginalizowanych społecznie przez główny nurt amerykańskiej kultury ze względu na takie czynniki, jak płeć, orientacja seksualna, religia i miejsce zamieszkania za granicą. Reese pokazuje, że każdy z autorów przyjął skompresowaną formę opowiadania jako sposób na przeciwstawienie się politycznemu przymusowi i konformizmowi, opowiadając się za wolnością i otwartą ekspresją.
Reese argumentuje, że ci czterej pisarze wykorzystali formalne ograniczenia opowiadania, aby rozwinąć typ fikcji, który stał się rozpoznawalny jako kontrkulturowy, rzucając wyzwanie ekspansywnym, rozległym powieściom, które zyskały wówczas uznanie krytyków. Jego analiza podkreśla środki, za pomocą których opowiadania każdego autora wykorzystywały estetyczne praktyki mediów spoza konwencjonalnej fikcji narracyjnej: Kariera Bowlesa jako kompozytora, krytyka i wspomnienia McCarthy'ego, dramatopisarstwo Williamsa i fotografia Welty'ego. Badając zarówno ich prozę, jak i jej konceptualizację, Reese ujawnia, w jaki sposób pisarze opierali się politycznym i stylistycznym naciskom, które definiowały amerykańską kulturę literacką we wczesnych latach zimnej wojny.
W The Short Story in Midcentury America Reese ustanawia nowe ramy dla rozważań nad literaturą kontrkulturową w Stanach Zjednoczonych, ponownie oceniając krytyczną pozycję opowiadania i ponownie oceniając związek między marginalnymi pozycjami społecznymi a formą literacką w połowie XX wieku.
