Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka przedstawia unikalne spojrzenie G.K. Chestertona na historię Anglii, przeplatając komentarze, spostrzeżenia społeczne, religijne i filozoficzne, a nie bezpośrednie fakty historyczne. Chociaż oferuje ona prowokującą do myślenia analizę i barwny język, czytelnicy powinni mieć wcześniejszą wiedzę na temat wydarzeń historycznych, aby lepiej je zrozumieć.
Zalety:⬤ Oferuje unikalne, prowokujące do myślenia spojrzenie na historię Anglii.
⬤ Pięknie napisana z charakterystycznym dla Chestertona humorem i wnikliwością kulturową.
⬤ Stanowi interesujące spojrzenie na duchową i społeczną historię Anglii. # Apeluje do czytelników zaznajomionych ze światopoglądem Chestertona.
⬤ Zawiera sprytne odniesienia i zabawne opowieści o nieznanych obszarach Anglii.
Wady:⬤ Nie jest tradycyjną historią; mylący tytuł, ponieważ brakuje konkretnych dat i wydarzeń.
⬤ Wymaga wcześniejszego zrozumienia historii Anglii dla lepszego kontekstu.
⬤ Może być wymagającą i uciążliwą lekturą ze względu na wysoki styl literacki.
⬤ Wiele stwierdzeń nie zawiera niezbędnych informacji historycznych, co może frustrować niezaznajomionych czytelników.
(na podstawie 33 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
A Short History of England
Zawartość książki:
Bardzo rozsądnie będzie zapytać, dlaczego miałbym zgodzić się, choć na swego rodzaju wyzwanie, na napisanie nawet popularnego eseju z historii Anglii, który nie ma pretensji do szczególnej uczoności i jest jedynie członkiem społeczeństwa. Odpowiedź jest taka, że wiem wystarczająco dużo, aby wiedzieć jedno: że historia z punktu widzenia członka społeczeństwa nie została napisana. To, co nazywamy historiami popularnymi, powinno być raczej nazywane historiami antypopularnymi. Wszystkie, niemal bez wyjątku, są pisane przeciwko ludziom.
A w nich lud jest albo ignorowany, albo misternie udowadnia się, że się mylił. To prawda, że Green nazwał swoją książkę "Krótką historią ludu angielskiego".
Ale wydaje się, że uważał ją za zbyt krótką, aby odpowiednio wspomnieć o ludziach. Na przykład, nazywa jedną bardzo dużą część swojej historii "Purytańską Anglią". Ale Anglia nigdy nie była purytańska. Niemal równie niesprawiedliwe byłoby nazwanie powstania Henryka z Nawarry "purytańską Francją". A niektórzy z naszych skrajnie whigowskich historyków byliby w stanie nazwać kampanię Wexford i Drogheda "purytańską Irlandią".
