Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka „Kings Dethroned” bada historię i teorie astronomii, kwestionując główny nurt naukowych narracji i proponując alternatywne poglądy. Niektórzy czytelnicy chwalą ją za prowokującą do myślenia treść i twierdzą, że ujawnia prawdy o astronomicznych odległościach i teoriach. Jednak spotyka się również z krytyką za przestarzałe punkty widzenia i brak rygoru naukowego, a niektórzy czytelnicy wyrażają rozczarowanie jego autentycznością i prezentacją.
Zalety:⬤ Dogłębna eksploracja alternatywnych teorii astronomicznych
⬤ prowokująca do myślenia treść, która przemawia do czytelników kwestionujących główny nurt nauki
⬤ wysoce polecana przez niektórych jako lektura obowiązkowa dla poszukiwaczy prawdy
⬤ informująca o historii astronomii
⬤ czytelna i bezpośrednia w swoim podejściu
⬤ angażuje osoby zainteresowane kwestionowaniem naukowych narracji.
Wady:⬤ Postrzegana jako przestarzała, napisana w latach dwudziestych XX wieku
⬤ nie ma naukowego rygoru i może być postrzegana jako pseudonauka
⬤ przedstawia kontrowersyjne twierdzenia dotyczące odległości do ciał niebieskich, które nie są akceptowane w głównym nurcie nauki
⬤ niektórzy czytelnicy uznali ją za niewystarczająco szczegółową i pozbawioną głębi
⬤ kwestie formatowania w niektórych wydaniach wzbudziły obawy co do jakości prezentacji.
(na podstawie 32 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
Kings Dethroned: A History of the Evolution of Astronomy from the Time of the Roman Empire Up to the Present Day; Showing It to Be an A
Zawartość książki:
Gerrard Hickson proponuje tutaj szereg alternatywnych teorii astronomii, miejsca Ziemi i Słońca we wszechświecie oraz matematyki kosmosu. Po doznaniu objawienia Gerrard Hickson zaczął kwestionować odległości między Ziemią a Słońcem.
Ta książka poszerza i rozszerza jego zakres, kwestionując zasadność założeń w naukach astronomicznych. Wykorzystując pracę starożytnych greckich i rzymskich naukowców jako punkt wyjścia, Hickson przeprowadza nas przez tysiąclecia rozwoju, twierdząc, że podstawy ustalonej nauki są niezdrowe i wymagają znacznego przeglądu. Późniejsze rozdziały zajmują się obalaniem teorii propagowanych przez fizyka Alberta Einsteina.
Przyznając, że koncepcja względności jest sprytna, Hickson twierdzi jednak, że opiera się ona na błędnych założeniach, a zatem jest nieważna. Dla autora teoria względności jest - obok fizyki Newtona i wcześniejszych teorii starożytności - kolejnym krokiem w kierunku błędności, która definiuje konwencjonalną astronomię.
