Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 4 głosach.
Royal Artillery in the Second World War
W swojej najnowszej książce Richard Doherty przygląda się szeroko zakrojonej roli Królewskiej Artylerii (RA) podczas II wojny światowej, badając jej stan gotowości w 1939 r., wiele zmian, które zostały wprowadzone podczas wojny, w tym obserwację powietrzną i artylerię samobieżną, rozwój pułku i jego skuteczność w wielu rolach.
Ilustrują to historie działań poszczególnych osób, od członków oddziałów artylerii po oficerów. Podczas II wojny światowej Niemcy uznali Królewską Artylerię za najbardziej profesjonalną armię brytyjską. Brytyjscy artylerzyści byli dokładni, skuteczni i wydajni oraz zapewniali wsparcie ogniowe swoim kolegom z wojsk pancernych i piechoty, które było lepsze niż w jakiejkolwiek innej armii. Często twierdzi się, że brytyjska artyleria zyskała na znaczeniu po bitwie pod El Alamein pod koniec 1942 roku.
Podczas bombardowania otwierającego operację Lightfoot, zmasowana artyleria Ósmej Armii wbiła się w pozycje Osi i poważnie uszkodziła zdolność wrogiej artylerii do reagowania. Nie była to jednak pierwsza okazja, w której Ósma Armia zmasowała swoją artylerię: w lipcu zrobiła to z 200 działami wzdłuż linii Alamein, a jej skuteczność była od dawna znana. W rzeczywistości siła skoncentrowanego ostrzału została pokazana przez jeden pułk artylerzystów podczas kampanii w Dunkierce w maju 1940 roku. RA zapewniała jednak znacznie więcej niż tylko wsparcie artylerii polowej i średniej.
Pułki artylerzystów obsadzały działa przeciwpancerne na linii frontu i lekkie działa przeciwlotnicze w pułkach dywizyjnych w celu obrony przed atakami powietrznymi w kraju i za granicą. RA pomagała również chronić konwoje, które dostarczały niezbędne zaopatrzenie do Wielkiej Brytanii, a artylerzyści przeciwlotniczy mieli swoją najlepszą godzinę, kiedy zniszczyli większość latających bomb V-1 wystrzelonych na Wielką Brytanię w czerwcu 1944 roku.
