Król umarł, niech żyje król! Majestat, żałoba i nowoczesność w edwardiańskiej Wielkiej Brytanii

Opinie czytelników

Książka zapewnia szczegółową eksplorację panowania króla Edwarda VII, koncentrując się na jego wpływowej roli w brytyjskim społeczeństwie i polityce na początku XX wieku. Ciekawie napisana, przedstawia żywy portret epoki edwardiańskiej, łącząc osobiste narracje, dynamikę polityczną i zmiany kulturowe prowadzące do i po jego śmierci.

Czytelnicy chwalą książkę za bogatą fabułę, wciągający styl pisania i dokładne badania. Oferuje nowe spojrzenie na okres edwardiański, zaskakując wielu głębią informacji i interesującymi anegdotami. Książka przemawia zarówno do entuzjastów historii, jak i zwykłych czytelników, czyniąc wydarzenia historyczne przystępnymi i przyjemnymi.

Niektórzy recenzenci mieli wysokie oczekiwania i stwierdzili, że niektóre części książki mogły zgłębić tematy bardziej dogłębnie. Kilku z nich wspomniało, że tematyka książki może nie odpowiadać wszystkim czytelnikom, szczególnie tym mniej zainteresowanym historią Wielkiej Brytanii.

(na podstawie 24 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The King Is Dead, Long Live the King!: Majesty, Mourning and Modernity in Edwardian Britain

Zawartość książki:

Niezapomniana reakcja opinii publicznej na śmierć królowej Elżbiety II we wrześniu 2022 roku nie była pozbawiona precedensu. Kiedy jej pradziadek, król Edward VII - czarujący, kosmopolityczny i niezwykle popularny - zmarł w maju 1910 roku, polityczne, społeczne i kulturowe niepokoje narodu pogrążonego w chaosie zostały tymczasowo odłożone na bok podczas lata intensywnej i zrytualizowanej żałoby.

W książce Król umarł, niech żyje król! Martin Williams przedstawia okres napięć i przemian, gdy jedna epoka odchodziła, a inna nabierała kształtu. Zróżnicowana, ale powiązana ze sobą obsada postaci - koronowane głowy i ministrowie gabinetu, debiutantki i sufrażystki, artyści i mordercy - jest świadkiem łabędziego śpiewu edwardiańskiej Wielkiej Brytanii. Na tle żałoby i kryzysu parlamentarnego, w cieniu zbierających się chmur wojny, widzimy ludzi uwięzionych między przeszłością a przyszłością, tradycją a nowoczesnością, gdy jednoczą się, aby pożegnać ukochanego monarchę, który uosabiał swoją epokę.

Od Pałacu Buckingham po Bloomsbury, od miejsca spoczynku w Westminster Hall po legendarne już Royal Ascot spowite w czerń, jest to żywa ewokacja świata na krawędzi wstrząsów sejsmicznych.