Krytyczne studia nad przekładem odrzucają jakikolwiek monizm teoretyczny i rozumieją humanistykę jako rywalizację argumentów.
Pięć esejów w tej książce argumentuje z perspektywy przekładu literackiego przeciwko inwazji funkcjonalizmu, przeciwko nieadekwatnej koncepcji tekstualnej strukturalizmu i przeciwko dualizmowi Schleiermachera, który jest wrogi kompromisowi. Dwa eseje dotyczą ideologizacji i denazyfikacji idiomu stylistycznego oraz tłumaczeń Idealnego męża Oscara Wilde'a w warunkach nazistowskich i NRD.
Ostatni esej ukazuje wpływ tłumaczenia Hedwig Lachmann na teatralną i muzyczną recepcję Salom Wilde'a: muzyka Richarda Strau była pod szczegółowym wpływem tekstu Lachmann.
