Krew, klasa i imperium: Trwałe stosunki anglo-amerykańskie

Opinie czytelników

Recenzje książki Christophera Hitchensa podkreślają zarówno uznanie dla jego wnikliwej analizy i krytyki amerykańskich i brytyjskich relacji, jak i wyzwania wynikające z jej gęstości i złożoności.

Książka jest chwalona za intelektualną głębię, unikalną perspektywę oraz wyrazisty i wciągający styl pisania Hitchensa. Czytelnicy doceniają kontekst historyczny i krytyczną analizę relacji anglo-amerykańskich, zauważając, że oferuje ona cenne spostrzeżenia i prowokujące do myślenia komentarze. Wielu uważa ją za lekturę obowiązkową i chwali jej przejrzystość w złożonych tematach.

W kilku recenzjach wspomniano, że książka nie jest łatwą ani lekką lekturą, wymagającą znacznego wysiłku, aby zaangażować się w jej treść. Niektórzy uznali ją za gęstą i mętną w porównaniu do innych dzieł Hitchensa. Pojawiły się również krytyczne uwagi dotyczące nieścisłości faktograficznych, a kilku czytelników poczuło się przytłoczonych naukowym podejściem lub odrzuciło je jako błędne. Negatywne recenzje wyrażają silne niezadowolenie, określając książkę mianem „śmieci” i wskazując, że brakuje jej treści.

(na podstawie 17 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Blood, Class and Empire: The Enduring Anglo-American Relationship

Zawartość książki:

Od zakończenia zimnej wojny tak zwani eksperci przewidywali zaćmienie "specjalnych relacji" Ameryki z Wielką Brytanią.

Ale jak pokazały wydarzenia, zwłaszcza po 11 września, polityczne i kulturowe więzi między Ameryką a Wielką Brytanią stały się silniejsze. Blood, Class and Empire analizuje dynamikę tej relacji, jej liczne kulturowe przejawy - serię o Jamesie Bondzie, "Brit Kitsch" PBS, Rudyarda Kiplinga - i wyjaśnia, dlaczego wciąż trwa.

Kontestator, eseista i polemista Christopher Hitchens zauważa, że podczas gdy relacja ta jest zwykle przedstawiana jako kwestia tradycji, manier i wspólnej kultury, uświęconej sojuszem wojennym, specjalnym składnikiem jest imperium; przekazane przez starożytny reżim, który próbował się w ten sposób zachować i odnowić. Anglia próbowała odgrywać rolę Grecji wobec amerykańskiego Rzymu, ale jak na ironię, zachęcając Stany Zjednoczone do stania się równym partnerem w biznesie imperium, Wielka Brytania została wyparta.