Landscape of the Body
W debiutanckim zbiorze wierszy Lani O'Hanlon taniec jest dla jej młodej matki „sposobem na zapłacenie rachunku za mleko, rachunku za chleb”, praktyczną metodą na spotkanie przyjaciół i „hołdem dla kobiet, które nazywali niezamężnymi matkami”.
Innymi słowy, jest to sedno życia. Sercem poezji O'Hanlona jest więź i wspólnota, a wiersze sięgają do formacyjnych momentów z dzieciństwa poety, a także oferują wskazówki na przyszłość.
Zmysłowe, jak można się spodziewać po wierszach o ruchu i ciele, wiersze O'Hanlon są niezwykle spostrzegawcze i w pełni wyczulone na życie innych, którzy nigdy nie są zredukowani do zwykłych obserwatorów przez jej często uderzające i lekkie występy. Landscape of the Body eksploruje miłość, stratę, wspólnotę i siostrzeństwo z poczuciem obecności, inteligencji emocjonalnej i pewności siebie, których trudno nie poruszyć.
