Landscape of the Body
W debiutanckim zbiorze wierszy irlandzkiej poetki Lani O'Hanlon taniec jest dla jej młodej matki „sposobem na zapłacenie rachunku za mleko, rachunku za chleb”, praktyczną metodą na spotkanie przyjaciół i „hołdem dla kobiet, które nazywali niezamężnymi matkami”. Innymi słowy, jest to sedno życia.
Sercem poezji O'Hanlona jest więź i wspólnota, a wiersze sięgają do formacyjnych momentów z dzieciństwa poety, a także oferują wskazówki na nadchodzącą drogę. Zmysłowe, jak można się spodziewać po wierszach o ruchu i ciele, wiersze O'Hanlon są niezwykle spostrzegawcze i w pełni wyczulone na życie innych, którzy nigdy nie są zredukowani do zwykłych obserwatorów przez jej często uderzające i lekkie występy. Landscape of the Body bada miłość, stratę, wspólnotę i siostrzeństwo z poczuciem obecności, inteligencją emocjonalną i pewnością siebie, których trudno nie poruszyć.
„Jej twórczość śpiewa o świętej dziczy w ciele, świętej dziczy Ziemi. Chociaż jej poezja mierzy się z ciemnością, której doświadczają zarówno ciało, jak i planeta, jej praca jest jednak odkupieńcza, zmysłowa i radosna.” - Grace Wells.
„Wiersze Lani O'Hanlon są szyframi i znakami stworzonymi przez wielką i ważną duszę pracującą w świecie irlandzkiej poezji.” - Thomas McCarthy.
