Kosmiczne systemy radioizotopów jądrowych

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 7 głosach.

Oryginalny tytuł:

Space Nuclear Radioisotope Systems

Zawartość książki:

Ze względu na działanie w trudnych warunkach, długą żywotność i niezawodność, radioizotopowe systemy zasilania okazały się najbardziej udanymi ze wszystkich kosmicznych źródeł zasilania. Dwie misje Voyager wystrzelone w 1977 roku w celu zbadania Jowisza, Saturna, Urana, Neptuna oraz ich satelitów, pierścieni i pól magnetycznych, a także kontynuowania podróży do obszaru heliosfery, nadal działają ponad trzydzieści lat później.

Radioizotopowe systemy zasilania były używane na Księżycu, podczas eksploracji planet i przy opuszczaniu naszego Układu Słonecznego. Ich sukces jest hołdem dla wyjątkowej inżynierii, kontroli jakości i dbałości o szczegóły, które zostały wykorzystane przy projektowaniu i produkcji jednostek wytwarzania energii radioizotopowej. Kosmiczne systemy radioizotopowe wykorzystują energię cieplną pochodzącą z rozpadu radioizotopów i przekształcają ją w energię elektryczną.

Niezawodność i bezpieczeństwo mają pierwszorzędne znaczenie. Sukces misji zależy od możliwości bezpiecznego uruchomienia systemów i posiadania wystarczającej ilości energii elektrycznej przez cały okres trwania misji.

Łagodna degradacja mocy w trakcie trwania misji jest akceptowalna, o ile mieści się w przewidywalnych granicach. Do tej pory preferowano systemy konwersji energii elektrycznej z nieodłączną redundancją, takie jak systemy konwersji termoelektrycznej.

Ciepło rozpadu radioaktywnego zostało również wykorzystane do utrzymania temperatury w statku kosmicznym na akceptowalnym poziomie dla innych komponentów. Niniejsza książka opisuje sposób działania systemów radioizotopowych, wymagania i względy bezpieczeństwa, różne opracowane systemy i ich historię operacyjną.