Ocena:
Książka jest wysoko cenionym dziełem naukowym, które bada związki między poezją, filozofią i ludzkim doświadczeniem kosmosu. Jest chwalona za piękny język i wnikliwe komentarze, które wykraczają poza konkretne dziedziny nauki.
Zalety:⬤ Pięknie napisana i pouczająca.
⬤ Oferuje głęboki wgląd w powiązania między poezją a filozofią.
⬤ Uniwersalnie istotna dla studiowania wiedzy wykraczającej poza samą poezję.
⬤ Gorąco polecana przez czytelników, szczególnie tych zainteresowanych romantyzmem i filozofią.
Niektórzy czytelnicy mogą uznać za niestosowne komentowanie pracy opartej na polu jako osoba z zewnątrz. W recenzjach nie ma wyraźnej wzmianki o istotnych wadach, ale skupienie się na konkretnych poetach i filozofach może nie wszystkim odpowiadać.
(na podstawie 6 opinii czytelników)
Cosmic Connections: Poetry in the Age of Disenchantment
Nowe, ważne dzieło Charlesa Taylora: długo oczekiwana kontynuacja książki The Language Animal, zgłębiająca romantyczną poetykę kluczową dla jego teorii języka.
The Language Animal, dzieło Charlesa Taylora z 2016 r. opisujące ludzkie zdolności językowe, było objawieniem, obalając konwencje naukowe i oświetlając nasze najbardziej fundamentalne ja. Ale, jak Taylor zauważył w tej pracy, było o wiele więcej do powiedzenia. Cosmic Connections kontynuuje badania Taylora nad romantycznymi i postromantycznymi reakcjami na rozczarowanie i innowacje w języku.
Reagując na upadek kosmicznych porządków, które były jednocześnie metafizyczne i moralne, romantycy wykorzystali symbole i muzykę poezji, aby odzyskać kontakt z rzeczywistością wykraczającą poza fragmentaryczną egzystencję. Starali się przezwyciężyć rozczarowanie i poszukiwali nowego sensu życia. Ich osiągnięcia są kontynuowane przez pokolenia postromantyczne do dnia dzisiejszego. Mistrzowska praca Taylora prowadzi nas od Hlderlina, Novalisa, Keatsa i Shelleya do Hopkinsa, Rilkego, Baudelaire'a i Mallarma, a także do Eliota, Miłosza i nie tylko.
W poszukiwaniu głębszego zrozumienia i innego podejścia do życia, język poezji nie jest jedynie przyjemną prezentacją doktryn już opracowanych gdzie indziej. Taylor podkreśla raczej, że poezja przekonuje nas poprzez doświadczenie więzi. Wynikające z tego przekonanie bardzo różni się od tego uzyskanego dzięki sile argumentów. Z samej swojej natury rozumowanie poezji będzie często niekompletne, niepewne i enigmatyczne. Ale jednocześnie jej wgląd jest zbyt poruszający - zbyt oczywiście prawdziwy - by można go było zignorować.
