Ocena:
Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 2 głosach.
The End of Michelangelo
Czytając poezję Dana Gerbera, jesteśmy przywoływani do tej większej prawdy: chociaż żyjemy w trudnych czasach, na punkcie krytycznym ludzkiej autodestrukcji, my i nasza planeta wciąż żyjemy.
W jednym ze swoich ostatnich sonetów, prawie pięćset lat temu, Michał Anioł Buonarroti zmierzył się z paradoksem naszej ziemskiej egzystencji: „Dlaczego piękno zmieszane z przerażeniem, tak dziwnie karmi moje pragnienie”. Czytając Koniec Michała Anioła, przypominamy sobie, że sam fakt bycia żywym - doświadczania naszej ulotnej, kruchej egzystencji - jest naszym jedynym źródłem radości, naszą jedyną drogą pocieszenia. Są to wiersze, które nas budzą, ożywiają nasze pragnienie życia pomimo naszych czasów, aby przeciwstawić się naszym czasom; jeśli poezja ma jakiś cel, może to być właśnie to. Jak sugeruje T. H. White, nie możemy ocalić naszego świata, jeśli najpierw go nie zasmakujemy.
„Dan Gerber z czułością prowadzi swoich czytelników przez „piękny film”, który nazywa upływem czasu na Ziemi, w języku całkowicie pozbawionym ozdób i przypominającym Zen w swojej ciszy. Sama rzecz niesie ciężar tych wierszy, które przywołują głębokie obrazy Vallejo, Nerudy i Wrighta”. -- Rain Taxi.
© Book1 Group - wszelkie prawa zastrzeżone.
Zawartość tej strony nie może być kopiowana ani wykorzystywana w całości lub w części bez pisemnej zgody właściciela.
Ostatnia aktualizacja: 2024.11.13 21:45 (GMT)