Komentarz do Psalmów, 1-72

Opinie czytelników

Recenzja krytykuje książkę za przestarzałą dosłowną egzegezę i brak zaangażowania we współczesne badania archeologiczne i historyczne. Recenzent uważa ją za nieistotną w porównaniu z innymi dostępnymi komentarzami i kwestionuje decyzję o jej opublikowaniu, zwłaszcza w obliczu braku bardziej odpowiednich prac.

Może spodobać się osobom zainteresowanym dosłowną egzegezą; wpisuje się w tradycję komentarzy biblijnych.

Przestarzała interpretacja, brak zaangażowania we współczesną naukę, nieistotna w porównaniu z innymi komentarzami i krytykowana za publikację, gdy bardziej wartościowe prace nie są dostępne.

(na podstawie 1 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Commentary on the Psalms, 1-72

Zawartość książki:

Niniejszy tom po raz pierwszy udostępnia w języku angielskim główny komentarz biblijny jednego z czołowych przedstawicieli egzegezy antiocheńskiej, Teodoreta, biskupa Cyrusa. Chociaż pierwotnie miał on być wstępem do jego pracy egzegetycznej - w stylu jego poprzedników w tej szkole, Teodora z Mopsuestii i Jana Chryzostoma - komentarz Teodoreta do Psalmów pochodzi z jego późniejszej posługi w dekadzie poprzedzającej Sobór Chalcedoński, do którego zwołania walnie się przyczynił.

W ten sposób dokumentuje aktualne obawy chrystologiczne i trynitarne oraz ilustruje hermeneutykę Antiocheńczyków, która opiera się mocno na dosłownym znaczeniu ""natchnionej kompozycji potężnego Dawida"". Chociaż komentatorzy mniej zaznajomieni z tą długą pracą byli gotowi odrzucić Teodoreta jako pozbawionego oryginalności, rozsądniejsza ocena uznałaby jego gotowość do wzięcia pod uwagę wcześniejszych prac, zarówno z Aleksandrii, jak i Antiochii, i obrania kursu pośredniego. Celowo unika on nadmiaru alegorycznej interpretacji Orygenesa z jednej strony i historyzmu występującego u Diodora i Teodora z drugiej.

Umiarkowanie i elastyczność to cechy charakterystyczne jego własnego podejścia do Psalmów, do których podchodzi nie jako uczony czy kaznodzieja, ale jako nauczyciel i pastor. Jego celem jest po prostu zaoferowanie czytelnikom "pewnych korzyści w skoncentrowanej formie".

Przekład ten szanuje zwięzłość, którą biskup stawia sobie jako jeden z celów, a jego drugą zasadą jest pozwolić tekstowi mówić sam za siebie. Teodoret wyłania się w tej pracy jako wyważony komentator i zrównoważony wyraziciel hermeneutycznych i teologicznych zasad swojej szkoły.