Ocena:
Książka „Whaling Captains of Color” autorstwa Skipa Finleya jest bardzo chwalona za dokładne badania i wciągającą opowieść o przemyśle wielorybniczym, w szczególności skupiając się na osiągnięciach kolorowych mężczyzn w tej dziedzinie. Wielu czytelników uznało ją za pouczającą, inspirującą i historycznie znaczącą, zapewniającą wgląd w mniej znany aspekt amerykańskiej historii i dynamikę rasy w zawodzie wielorybnika.
Zalety:⬤ Dobrze zbadana i napisana
⬤ oferuje unikalne spojrzenie na kolorowych kapitanów wielorybniczych
⬤ pouczająca i inspirująca
⬤ zawiera fascynujące historie i kontekst historyczny
⬤ uspokajający efekt
⬤ dobry wgląd w wyzwania i osiągnięcia ludzi kolorowych w brutalnym zawodzie
⬤ interesujące źródła pierwotne i bibliografia do dalszej eksploracji.
Niektórzy czytelnicy nie znaleźli błędów, ale wspomniano o potencjalnym niedopasowaniu z niższymi ocenami gwiazdkowymi, które wydawały się błędne. W większości recenzji nie odnotowano żadnych istotnych uwag krytycznych.
(na podstawie 16 opinii czytelników)
Whaling Captains of Color: America's First Meritocracy
Historia wielorybnictwa jako przemysłu na tym kontynencie została dobrze opowiedziana w książkach, w tym w niektórych, które stały się bestsellerami, ale to, co nie zostało opowiedziane, to historia kolorowych przywódców wielorybnictwa w czasach, gdy jedyną inną opcją było niewolnictwo. Wielorybnictwo było jedną z pierwszych amerykańskich gałęzi przemysłu, która charakteryzowała się różnorodnością. Człowiek zostawał kapitanem nie dlatego, że był biały lub miał dobre koneksje, ale dlatego, że wiedział, jak zabić wieloryba. Po drodze mógł nauczyć się nawigacji, czytania i pisania. Wielorybnictwo stanowiło kuszącą alternatywę dla życia na stałym lądzie.
Pracując z archiwalnymi dokumentami w muzeach wielorybnictwa, w bibliotekach, z prywatnych archiwów i wywiadów z ludźmi, których przodkowie byli mistrzami wielorybnictwa, Finley zbiera historie z życia ponad 50 czarnoskórych kapitanów wielorybnictwa, aby stworzyć portret tego, jak wyglądało życie tych kolorowych przywódców na pełnym morzu.
Za każdym razem, gdy statek zauważył wieloryba, grupa, w tym często kapitan, wskakiwała do małej łodzi, wiosłowała do wieloryba i atakowała go, czasami z kapitanem zadającym zabójczy cios. Pierwszy, drugi lub trzeci oficer i sternik łodzi mogli w końcu mieć możliwość pełnienia coraz bardziej odpowiedzialnych ról. Finley wyjaśnia, w jaki sposób ten system oparty na umiejętnościach doprowadził kolorowych kapitanów do steru.
Książka kończy się, gdy fakty i frakcje spiskują, by zabić branżę, w tym wojny, pogodę, złe zarządzanie, zły osąd, choroby, przestarzałość i nieodnawialne zasoby naturalne. Jak na ironię, koniec wojny secesyjnej pozwolił Afroamerykanom, którzy byli kapitanami, opuścić trudny i niebezpieczny zawód - i zrobić miejsce dla mieszkańców Wysp Zielonego Przylądka, którzy przejęli płaszcz, dosłownie do końca branży.
