Opinie czytelników
Podsumowanie:Recenzje książki „The Egyptian Code” Roberta Bauvala stanowią mieszankę pochwał i krytyki. Wielu czytelników docenia dobrze zbadane i wnikliwe spojrzenie na starożytną egipską cywilizację, szczególnie w odniesieniu do ustawienia piramid z ciałami niebieskimi. Niektórzy jednak uważają treść za zbyt techniczną lub skomplikowaną, a także krytykują sposób, w jaki książka traktuje niektóre teorie historyczne i duchowe interpretacje.
Zalety:⬤ Dobrze zbadane i wnikliwe informacje na temat starożytnego Egiptu i jego astronomicznych powiązań.
⬤ Przejrzysty i wciągający styl pisania, który jest przystępny dla laików.
⬤ Oferuje nowe spojrzenie na starożytną egipską architekturę i cywilizację.
⬤ Pobudza zainteresowanie historią i kulturą Egiptu wśród czytelników.
⬤ Polecana dla pasjonatów starożytnego Egiptu.
Wady:⬤ Niektórzy czytelnicy uważają, że treść jest zbyt techniczna lub złożona, aby łatwo ją śledzić.
⬤ Książka może nie zapewniać przyjemności z czytania ze względu na jej poważny ton.
⬤ Niektóre interpretacje historyczne są kontrowersyjne i nie są zgodne wśród egiptologów.
⬤ Niektórzy czytelnicy wyrażają frustrację z powodu filozoficznych aspektów i postrzeganego braku rozstrzygających dowodów w teoriach Bauvala.
(na podstawie 39 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
The Egypt Code
Zawartość książki:
Dlaczego starożytni tak precyzyjnie ustawiali swoje pomniki względem gwiazd? Jakie były praktyczne i symboliczne powody tych tajemniczych konfiguracji? Od autora Tajemnicy Oriona, bestsellerowej książki, która wprowadziła rewolucyjną teorię korelacji gwiazd na temat piramid w Gizie, Kod Egiptu ujawnia niesamowity Wielki Zunifikowany Plan stojący za legendarnymi świątyniami górnego Egiptu.
Robert Bauval, jeden z najbardziej znanych i kontrowersyjnych egiptologów na świecie, kończy swoje przełomowe badanie astronomii związanej z egipskimi zabytkami i związanymi z nimi tekstami religijnymi. The Egypt Code powraca do epoki piramid i Starego Państwa, proponując rozległą korelację nieba dla regionu Memphite-Heliopolis i przedstawiając możliwość wielkiego planu obejmującego trzy tysiące lat cywilizacji faraońskiej i obejmującego piramidy i główne miejsca świątynne wzdłuż Nilu.
Główną ideą książki jest to, że kosmiczny porządek, który starożytni nazywali Maat, składał się z obserwowalnych cykli słońca i gwiazd, w szczególności gwiazdy Syriusza, a zmiany, które miały miejsce z powodu precesji równonocy i tak zwanego cyklu gotyckiego, znajdują odzwierciedlenie w orientacji i lokalizacji miejsc kultu religijnego.
