Kobiety generała

Opinie czytelników

Książka „The General's Women” autorstwa Susan Wittig Albert otrzymała wiele pochwał za wciągającą narrację, która przeplata fakty historyczne z elementami fikcyjnymi, zapewniając czytelnikom fascynującą eksplorację relacji między generałem Eisenhowerem, Kay Summersby i Mamie Eisenhower podczas II wojny światowej. Podczas gdy wielu czytelników docenia dogłębność badań i opowiadania historii, niektórzy krytykują portret Mamie Eisenhower i poruszanie delikatnych tematów związanych z miłością i wiernością.

⬤ Wciągająca i dobrze napisana narracja, która łączy fakty i fikcję.
⬤ Dogłębne badania zapewniające nowy wgląd w II wojnę światową i życie osobiste postaci historycznych.
⬤ Silny rozwój postaci i emocjonalna głębia, która rezonuje z czytelnikami.
⬤ Dobre przedstawienie złożoności relacji międzyludzkich w czasie wojny.
⬤ Treści edukacyjne, które poszerzają wiedzę na temat wydarzeń i postaci historycznych.

⬤ Niektórzy recenzenci uważali, że przedstawienie Mamie Eisenhower było niesprawiedliwe i nie odnosiło się odpowiednio do jej wyzwań, w szczególności problemów zdrowotnych.
⬤ Krytycy zauważyli, że portret Eisenhowera może obniżyć jego reputację z powodu jego pozamałżeńskiego związku.
⬤ Istnieją obawy dotyczące dokładności niektórych fikcyjnych elementów w porównaniu z rzeczywistymi wydarzeniami historycznymi.
⬤ Kilku czytelników wyraziło trudności z emocjonalnymi implikacjami przedstawionych relacji.

(na podstawie 139 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The General's Women

Zawartość książki:

Rozgrywająca się w chaotycznych latach II wojny światowej powieść The General's Women opowiada historię konfliktu między generałem Dwightem Eisenhowerem a Kay Summersby, jego irlandzkim kierowcą/pomocnikiem, oraz wpływu tego związku na Mamie Eisenhower i jej życie w Waszyngtonie podczas wojny. Opowiedziana z trzech naprzemiennych punktów widzenia (Kay, Ike'a i Mamie), powieść przedstawia pogłębianie się relacji, gdy Ike i Kay przemieszczają się z Anglii (1942) do Afryki Północnej (1942-43) do Anglii, Francji i Niemiec przed i po lądowaniu w Normandii (1944-45). Pod koniec wojny Ike staje przed rozdzierającym serce wyborem między poślubieniem Kay a przyszłością polityczną.

Historia jest kontynuowana w latach powojennych, gdy Ike (powracający do Mamie) zostaje szefem sztabu armii, rektorem Uniwersytetu Columbia, naczelnym dowódcą NATO i prezydentem Stanów Zjednoczonych. W międzyczasie Kay stara się stworzyć własne życie i pracę, pisząc dwa pamiętniki: pierwszy (Eisenhower Was My Boss,1948) o swojej wojennej pracy z Ike'iem.

Druga (Past Forgetting,1976) opowiada o ich romansie. Nota autora dotyczy skomplikowanej kwestii prawdziwości historii Kay, która ostatecznie pojawia się w pośmiertnie opublikowanym Past Forgetting.