Ocena:
Książka „The General's Women” autorstwa Susan Wittig Albert przedstawia fabularyzowaną relację między generałem Dwightem D. Eisenhowerem, jego żoną Mamie i kierowcą Kay Summersby podczas II wojny światowej. Łączy ona fakty z fikcją, aby zgłębić tematy miłości, wojny i osobistych zmagań, z którymi zmagały się zaangażowane osoby. Czytelnicy uznali ją za pouczającą, wciągającą i emocjonalnie wpływową, choć niektórzy uważali, że niesprawiedliwie przedstawia Mamie Eisenhower i kwestionują równowagę między faktami historycznymi a licencją literacką.
Zalety:⬤ pouczająca i zabawna historia
⬤ dobrze zbadana.
⬤ Silny rozwój postaci
⬤ ożywia postacie historyczne.
⬤ Oferuje nowe spojrzenie na życie osobiste Eisenhowera i dynamikę relacji z Mamie i Kay.
⬤ Wciągający styl pisania, który utrzymuje zainteresowanie czytelników.
⬤ Biograficzny epilog dostarcza cennego kontekstu i wniosków na temat relacji.
⬤ Z powodzeniem wywołuje emocje związane z wojennymi doświadczeniami i osobistymi zmaganiami.
⬤ Niektórzy czytelnicy uważali, że portret Mamie Eisenhower jest niepochlebny i nie odnosi się odpowiednio do jej wyzwań.
⬤ Pojawiły się pytania dotyczące dokładności niektórych wydarzeń ze względu na ich fabularyzowany charakter.
⬤ Niektórzy uznali narrację za trudną do pogodzenia z ich wcześniejszym postrzeganiem Eisenhowera.
⬤ Kilku czytelników wyraziło sceptycyzm wobec szczegółowej charakterystyki przedstawionych relacji.
(na podstawie 139 opinii czytelników)
The General's Women
Rozgrywająca się w chaotycznych latach II wojny światowej powieść The General's Women opowiada historię konfliktu między generałem Dwightem Eisenhowerem a Kay Summersby, jego irlandzkim kierowcą/pomocnikiem, oraz wpływ tego związku na Mamie Eisenhower i jej życie w Waszyngtonie podczas wojny. Opowiedziana z trzech naprzemiennych punktów widzenia (Kay, Ike'a i Mamie), powieść przedstawia pogłębianie się relacji, gdy Ike i Kay przemieszczają się z Anglii (1942) do Afryki Północnej (1942-43) do Anglii, Francji i Niemiec przed i po lądowaniu w Normandii (1944-45).
Pod koniec wojny Ike staje przed rozdzierającym serce wyborem między poślubieniem Kay a przyszłością polityczną. Historia jest kontynuowana w latach powojennych, gdy Ike (powracający do Mamie) zostaje szefem sztabu armii, rektorem Uniwersytetu Columbia, naczelnym dowódcą NATO i prezydentem Stanów Zjednoczonych.
W międzyczasie Kay stara się stworzyć własne życie i pracę, pisząc dwa pamiętniki: pierwszy (Eisenhower Was My Boss, 1948) o swojej wojennej pracy z Ike'iem, a drugi (Past Forgetting, 1976) o ich romansie. Nota odautorska dotyczy skomplikowanej kwestii prawdziwości historii Kay, która ostatecznie pojawia się w pośmiertnie opublikowanym Past Forgetting.
