Ocena:
Książka oferuje głęboką i osobistą eksplorację OCD poprzez doświadczenia Joanne Limburg, łącząc wgląd psychologiczny z humorem i szczerością. Czytelnicy na ogół uważają ją za fascynującą i pouczającą, choć niektórzy uważają, że może być gęsta i trudna do zaangażowania w niektórych momentach.
Zalety:Książka jest chwalona za uczciwe przedstawienie OCD, wnikliwą analizę psychologiczną, humor i dobrze napisane teksty. Wielu czytelników uznało ją za przydatną i pocieszającą, szczególnie dla tych, którzy cierpią na OCD. Książka rzuca światło na powszechne błędne przekonania na temat tego zaburzenia i zachęca czytelników do zrozumienia złożoności życia z OCD.
Wady:Niektórzy czytelnicy uznali książkę za trudną do zaangażowania ze względu na jej szczegółowy i czasami nużący charakter. Może nie spodobać się każdemu, zwłaszcza młodszym odbiorcom lub osobom szukającym lżejszej lektury. Ponadto, niektórzy uznali poszczególne komentarze w tekście za odstręczające lub niewrażliwe.
(na podstawie 19 opinii czytelników)
The Woman Who Thought Too Much: A Memoir of Obsession and Compulsion
Dla czytelników „Roku magicznego myślenia” Joan Didion i „Złej krwi” Lorny Sage nadchodzi niezwykle szczery i zaskakująco dowcipny literacki pamiętnik o życiu jednej kobiety cierpiącej na zaburzenia obsesyjno-kompulsywneJoanne Limburg jest kobietą, która myśli rzeczy, o których nie chce myśleć, i która robi rzeczy, których nie chce robić.
Jako małe dziecko żuła włosy przez cały dzień i leżała w nocy, zastanawiając się, czy niebo ma sufit; kilka lat później, kiedy powinna była odrabiać lekcje, chodziła po sypialni, dręcząc się niesprawiedliwością życia jako kobieta i krótkością nóg. Gdy była już dorosła, obsesyjne myśli i kompulsywne zachowania zdominowały jej życie.
Wiedziała, że coś jest z nią nie tak, ale minęło wiele lat, zanim zrozumiała, co to było. Ten pamiętnik śledzi dążenie Limburg do zrozumienia jejOCD i radzenia sobie z jej objawami, zabierając czytelnika w podróż po gabinetach konsultacyjnych, bibliotekach i stronach internetowych, gdy dowiaduje się o ruminacjach, skrupulatności, unikaniu, fuzji myśli i działań, stałych wzorcach działania, fiksacjach odbytu, schematach, zwojach podstawy mózgu, tikach i synapsach. W międzyczasie stara się pogodzić z chorobą, która okazuje się powszechna, a nawet czasami uleczalna.
Ten niezwykle szczery pamiętnik jest czasami szokującym, często humorystycznym objawieniem tego, jak to jest żyć z tak wyniszczającą chorobą. To także eksploracja wewnętrznego świata poety i intensywne przywołanie wytrwałości i odwagi ludzkiego ducha w obliczu choroby psychicznej”.
