Kiedy bracia żyją w jedności: Bizantyjskie chrześcijaństwo i homoseksualność

Opinie czytelników

Książka przedstawia prowokujące do myślenia badanie historycznych i współczesnych poglądów na seksualność w kontekście instytucji religijnych, w szczególności Kościoła prawosławnego. Łączy w sobie przemyślane pisanie i dokładne badania z osobistą perspektywą autora, choć niektórzy czytelnicy uznali, że niektóre fragmenty są powtarzalne lub gęste.

⬤ Przemyślane pisarstwo i dokładne badania
⬤ # # Dobre źródła z jasnymi odniesieniami
⬤ Oferuje unikalną perspektywę z doświadczeń autora
⬤ Dostarcza kontekstu historycznego na temat praktyk osób tej samej płci w Bizancjum
⬤ Inspirujące dla tych, którzy chcą pogodzić wiarę i seksualność.

⬤ Niektóre części są powtarzalne, prawdopodobnie z powodu słabej edycji
⬤ Książka jest gęsta i może nie być przystępna dla laików
⬤ Krytyka za sofistykę w argumentach
⬤ Niektórzy czytelnicy nie zgadzają się z wnioskami autora i brakiem poparcia ze strony autorytetów religijnych.

(na podstawie 7 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

When Brothers Dwell in Unity: Byzantine Christianity and Homosexuality

Zawartość książki:

W świecie wczesnego chrześcijaństwa bizantyjskiego reguły klasztorne uznawały, ale zniechęcały do homoseksualnych impulsów dorosłych mężczyzn.

To, co najbardziej niepokoiło przywódców klasztorów, to przyjmowanie młodocianych mężczyzn jako nowicjuszy; dorośli mężczyźni byli uważani za niezdolnych do kontrolowania swoich seksualnych pragnień wobec tych „pięknych chłopców”. Jan Chryzostom, arcybiskup Konstantynopola (397-407), zjadliwie potępił homoseksualność, ale był praktycznie jedynym bizantyjskim duchownym, który to uczynił.

Pokuty tradycyjnie przypisywane grzechom heteroseksualnym - w tym ponownemu małżeństwu po rozwodzie lub owdowieniu - zawsze były znacznie surowsze niż te za różne akty lub związki homoseksualne. Tak jak kościoły bizantyjskie znalazły sposoby na dostosowanie się do małżeństw sekwencyjnych i innych zachowań, które niegdyś były zdecydowanie potępiane, tak samo chrześcijaństwo bizantyjskie może dostosować się duszpastersko do związków homoseksualnych i małżeństw osób tej samej płci.