Czarna herbata: rosyjski dziennik podróży odkrywający miłość i tożsamość, zaangażowanie i rodzinę

Opinie czytelników

Książka jest narracją podróżniczą, która bada głęboki związek autora z Rosją, łącząc osobiste doświadczenia, spostrzeżenia historyczne i obserwacje kulturowe. Stephen Morris porusza się po różnych lokalizacjach, zastanawiając się nad swoim związkiem z rosyjską żoną Lyubą i ich rodzinną dynamiką w znaczących kontekstach historycznych.

⬤ Dobrze napisana i liryczna proza
⬤ wnikliwa eksploracja rosyjskiego krajobrazu, historii i kultury
⬤ głęboko osobiste refleksje, które mieszają się z kontekstem historycznym
⬤ autentyczne postacie
⬤ skrupulatnie zbadane
⬤ fascynująca opowieść, która oddaje istotę Rosji.

⬤ Narracja może wydawać się oderwana od rzeczywistości i czasami brakuje jej wyraźnej struktury
⬤ niewystarczające szczegóły dotyczące osi czasu i map
⬤ powody trudnego małżeństwa autora pozostają niejasne
⬤ niektórzy czytelnicy mogą uznać mroczne elementy kontekstu historycznego za przygnębiające.

(na podstawie 4 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Black Tea: a Russian travelogue exploring love and identity, commitment and family

Zawartość książki:

Czarna herbata to książka o Rosji, która zaczyna się w Londynie u szczytu zimnej wojny, a kończy na plaży na Krymie czterdzieści lat później. Wykorzystuje te elementy życia pisarza, które zostały przekształcone w coś nowego podczas zakłóceń i rozpadu Związku Radzieckiego i jego następstw, aby stworzyć inny rodzaj pamiętnika opartego na refleksjach, pamięci i narracji, która zaczyna się w Anglii i prowadzi czytelnika w podróż przez Rosję od Morza Białego po Kaukaz.

Opowiada dwie historie, jedną, która zaczyna się na przedmieściach Anglii w latach 70. i jedną, która śledzi przebieg romansu w Moskwie dwadzieścia lat później. Są one opowiadane w trakcie podróży przez Rosję w czasie obchodów setnej rocznicy rewolucji w 2017 roku.

Książka porusza kwestię tego, co zostało opisane jako główna luka w dwudziestowiecznej myśli - milczącego poparcia dla komunizmu ze strony zachodnich intelektualistów. Opisuje wsparcie ojca autora dla Rosji i jego aktywizm na rzecz rozbrojenia nuklearnego w latach 70. i kontrastuje to z ostrymi ostrzeżeniami jego babci przed złem socjalizmu oraz jego własną niejednoznaczną pozycją dorastającą na przedmieściach pod Londynem, która przez wiele lat była zdominowana w duchu przez ogromną mapę wojskową Związku Radzieckiego przyklejoną do ściany jego sypialni.

W pierwszej części książki autor opuszcza Anglię, by odwiedzić swoją rodzinę w Rosji. Wybierają się na kemping nad Morzem Białym, jadąc na północ Drogą Archangielską do starego obozu pracy na wyspie Sołowki.

Wakacje na kempingu kończą się w barze śniadaniowym w schronisku-hotelu. I tak rozpoczyna się długa podróż w pojedynkę. Morris wraca do Moskwy, do mieszkania, w którym kiedyś mieszkał i które jest teraz puste, ale wciąż pełne wspomnień. Opowiada o sierpniowym zamachu stanu w 1991 r. i październikowych zamieszkach dwa lata później, o czołgach na ulicach, bombardowaniu budynku rosyjskiego parlamentu i partyzanckim powitaniu, jakie otrzymałem podczas niespokojnych nocy od ludzi, którzy czuli, że walczą z reakcyjnymi siłami represji.

Z Moskwy jedzie pociągiem na południe, na Kaukaz. Zastanawia się nad emocjonalnym końcem własnego małżeństwa oraz śmiercią ojca i babci. Morris podróżuje do Astrachania, nieudanego miejsca docelowego szóstej armii Hitlera, która desperacko próbowała dotrzeć do pól naftowych. Z Astrachania jedzie autobusem na Elbrus, najwyższy szczyt Kaukazu, a następnie kontynuuje podróż do Groznego, zniszczonego miasta, obecnie odbudowanego, ale wciąż ropiejącego od ran. Ostatni etap podróży prowadzi go na Krym, scenę jego własnej historii miłosnej, a przez lata cel niezliczonych rosyjskich i radzieckich kochanków i niedoszłych kochanków, szukających szczęścia w zatoczkach i ciemnych piaszczystych plażach wzdłuż wybrzeża Morza Czarnego.

Wszechstronnie poinformowany, z unikalną perspektywą, Czarna herbata jest kroniką zmieniającego się oblicza Rosji w ciągu trzydziestu lat spędzonych w tym kraju. Jako refleksja i dziennik podróży, Steve Morris w nawiedzający sposób bada miłość i tożsamość, zaangażowanie i rodzinę.