Just For a Thrill: Lil Hardin Armstrong, pierwsza dama jazzu

Opinie czytelników

Książka o Lillian „Lil” Hardin Armstrong, napisana przez Jamesa L. Dickersona, zapewnia wnikliwe spojrzenie na jej życie i wkład w jazz, szczególnie podkreślając jej związek z Louisem Armstrongiem. Podczas gdy wielu czytelników uznało treść za fascynującą i pouczającą, wydanie, które przeczytali, zawierało liczne literówki, które pogorszyły wrażenia z lektury.

⬤ Wciągająca i pouczająca treść o ważnej, ale pomijanej postaci w jazzie, Lil Hardin Armstrong.
⬤ Podkreśla jej wkład i talenty jako kompozytorki i pedagoga.
⬤ Dobrze napisana i odkrywcza na temat sceny jazzowej na początku XX wieku.
⬤ Szybka dostawa i dobre opakowanie docenione przez kupujących.

⬤ Wydanie jest najeżone literówkami, co powoduje zamieszanie w zrozumieniu materiału.
⬤ Niektórzy czytelnicy zauważyli, że książce brakuje dogłębności w badaniach, zawierając wcześniej opublikowane informacje bez nowych spostrzeżeń.
⬤ Zauważono niespójności w przedstawianiu relacji Lil i Louisa oraz ich niewierności, co wpływa na wiarygodność.

(na podstawie 11 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Just For a Thrill: Lil Hardin Armstrong, First Lady of Jazz

Zawartość książki:

Obok Louisa Armstronga i Duke'a Ellingtona, Lillian "Lil" Hardin (1898-1971) była prawdopodobnie trzecią najważniejszą postacią w tworzeniu popularnego jazzu, ale dziś jej ważny wkład jest w dużej mierze nieznany z powodu przeszłej i obecnej wrogości męskich krytyków jazzowych.

Dzisiejsze pokolenie "MeToo" powinno docenić Lil Armstrong jako pionierkę, którą była. Żaden inny gatunek amerykańskiej muzyki nie był tak niegościnny dla kobiet jak jazz, co sprawia, że jest to idealny moment na wznowienie tej ważnej książki. Wydawcy mają nadzieję, że wkrótce książka ta zostanie wykorzystana w filmie.

Urodzona w Memphis, z silnymi korzeniami w Mississippi, Lil była w wieku dwudziestu kilku lat najbardziej rozchwytywaną pianistką jazzową w Chicago, grając najpierw z Freddie Keppard's watershed Creole Jazz Band, a później z King Oliver's world-famous Creole Jazz Band. Miała już ugruntowaną pozycję w Chicago jako pianistka, kompozytorka, aranżerka i bandleaderka, zanim poznała i poślubiła Louisa Armstronga (1898-1971) w 1924 roku.

Poza muzycznym wkładem w działalność Louisa jako autora piosenek, aranżera i pianisty, Lil zapoczątkowała, prowadziła i promowała jego karierę solową. Jej niestrudzone wysiłki i kunszt muzyczny (była jedyną osobą w zespole Louisa, która potrafiła czytać nuty) umożliwiły jego legendarne już nagrania Hot Fives i Hot

Sevens. Później, po tym jak Louis rozwiódł się z nią w 1938 roku, założyła własną udaną karierę solową. W 1931 roku w Harlemie stanęła na czele pierwszego żeńskiego zespołu jazzowego. Jest to wyróżnienie, które czyni ją idealnym wzorem do naśladowania dla dzisiejszego pokolenia "Me Too". Przez lata Ray Charles, Frank Sinatra, Willie Nelson, Billie Holiday, Peggy Lee i inni nagrywali jej piosenki.

Pisarz muzyczny i dziennikarz śledczy James L. Dickerson przedstawia kronikę wielu muzycznych osiągnięć Lil, które są tym bardziej niezwykłe, gdy weźmie się pod uwagę patriarchalny opór, z jakim kobiety we wszystkich zawodach - w tym w muzyce jazzowej - musiały się zmierzyć w XX-wiecznej Ameryce.