Jung o aktywnej wyobraźni

Opinie czytelników

Książka „Jung on Active Imagination” jest kompilacją pism C.G. Junga na temat techniki aktywnej wyobraźni, pod redakcją Joan Chodorow. Stanowi ona cenne źródło wiedzy zarówno dla profesjonalistów, jak i laików zainteresowanych tą dyscypliną psychologiczną. Chociaż książka oferuje wgląd w nieświadomość i proces indywiduacji, jej praktyczne wskazówki mogą być ograniczone dla nowicjuszy. Entuzjaści uznali ją za korzystną dla wspierania kreatywności, ale zauważają potrzebę materiałów uzupełniających.

⬤ Wszechstronna kompilacja pism Junga na temat aktywnej wyobraźni.
⬤ Przejrzyste i wartościowe wprowadzenie autorstwa Joan Chodorow.
⬤ Oferuje wgląd w nieświadomość i proces indywiduacji.
⬤ Pomocna w zwiększaniu kreatywności i przydatna dla pisarzy i artystów.
⬤ Dobrze zorganizowany zbiór wcześniej opublikowanych materiałów, ułatwiający znalezienie odpowiednich odniesień.

⬤ Brak praktycznych informacji dla początkujących i może wymagać materiałów uzupełniających.
⬤ Niektórzy czytelnicy mogą uznać ją za zawierającą powtarzające się treści, jeśli posiadają już inne zbiory prac Junga.
⬤ Gęsty styl pisania, który może stanowić wyzwanie dla zwykłych czytelników lub osób poszukujących samopomocy.
⬤ Pewna krytyka dotycząca opisów doświadczeń pacjentów i autentyczności niektórych anegdot.

(na podstawie 32 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Jung on Active Imagination

Zawartość książki:

Wszystkie twórcze psychoterapie artystyczne (sztuka, taniec, muzyka, dramat, poezja) mają swoje korzenie we wczesnych pracach C.G. Junga nad aktywną wyobraźnią.

Joan Chodorow oferuje tutaj zbiór pism Junga na temat aktywnej wyobraźni, zebranych razem po raz pierwszy. Jung opracował tę koncepcję w latach 1913-1916, po zerwaniu z Freudem. W tym czasie był zdezorientowany i doświadczał intensywnego wewnętrznego niepokoju - cierpiał z powodu letargu i lęków, a jego nastroje groziły przytłoczeniem.

Jung szukał sposobu na uzdrowienie siebie od wewnątrz i ostatecznie zdecydował się zaangażować w impulsy i obrazy swojej nieświadomości. To dzięki ponownemu odkryciu symbolicznej zabawy z dzieciństwa Jung był w stanie ponownie połączyć się ze swoim twórczym duchem. Podczas seminarium w 1925 roku i ponownie w swoich wspomnieniach opowiada niezwykłą historię swoich eksperymentów w tym czasie, które doprowadziły do jego samouzdrowienia.

Jung nauczył się rozwijać stały związek ze swoim żywym, twórczym duchem poprzez siłę wyobraźni i fantazji. Tę metodę terapeutyczną nazwał "aktywną wyobraźnią". Metoda ta opiera się na naturalnej leczniczej funkcji wyobraźni i jej wielu przejawach.

Chodorow jasno przedstawia teksty i umieszcza je we właściwym kontekście. Przeplata również swoją dyskusję na temat pism i pomysłów Junga z wkładem jungowskich autorów i artystów.