Opinie czytelników
Podsumowanie:Autobiografia Johna Majora zapewnia szczegółowy wgląd w jego życie i premierostwo, badając jego pragmatyczne podejście do polityki w obliczu poważnych wyzwań. Narracja opisywana jest jako szczera, dobrze napisana i często wciągająca, dostarczająca zarówno osobistych anegdot, jak i kontekstu politycznego. Jednak czytelnicy zauważają również, że książka może stać się zbyt długa i techniczna, co może zrazić niektórych odbiorców.
Zalety:⬤ Dobrze napisana i wciągająca narracja
⬤ szczegółowy i szczery wgląd w karierę polityczną Majora
⬤ fascynujące anegdoty
⬤ zapewnia dokładny opis brytyjskiej historii politycznej w jego czasach
⬤ odświeżająca szczerość na temat jego doświadczeń i wyzwań jako premiera.
Wady:⬤ Bardzo długa i szczegółowa, co może być przytłaczające
⬤ niektóre sekcje mogą wydawać się techniczne i nudne
⬤ postrzegana stronniczość w autoportrecie Majora
⬤ brak odpowiedzialności za niektóre niepowodzenia polityczne
⬤ może nie spodobać się wszystkim czytelnikom z powodu tych czynników.
(na podstawie 72 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
John Major - The Autobiography
Zawartość książki:
„Najlepsze wspomnienia wysokiego rangą polityka od lat”. Simon Jenkins, Sunday Times Autobiografia Johna Majora jest jedną z najbardziej osobistych i odkrywczych, jakie kiedykolwiek napisał były brytyjski premier.
Relacja z jego dzieciństwa, wzlotu i upadku jest szczera, skrupulatna i bezlitosna. Wczesne życie Majora było niezwykłe, a jego awans do parlamentu błyskawiczny. Wkrótce stał się ulubieńcem Margaret Thatcher, został ministrem spraw zagranicznych, a następnie kanclerzem skarbu.
Kiedy Thatcher upadła, walczył i wygrał sprytną kampanię, aby ją zastąpić, a następnie odniósł niezwykłe zwycięstwo w wyborach powszechnych w 1992 roku. Obniżył inflację i zapoczątkował solidne ożywienie gospodarcze, ale w ciągu kilku miesięcy od wyborów w 1992 r.
jego rząd znalazł się na niespokojnych wodach. John Major szczerze opowiada o swojej walce o utrzymanie funta szterlinga w ERM i reakcjach na „Czarną Środę”.
Jest szczery na temat wojny domowej w swojej partii o stosunki Wielkiej Brytanii z UE. Szczerze mówi o tym, co wygrał, a co przegrał, o przyjaciołach i wrogach w swojej partii, a także poza nią.
