Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka jest inspirującą autobiografią Johna G. Patona, misjonarza, który stawił czoła licznym niebezpieczeństwom podczas swojej misji szerzenia chrześcijaństwa na Nowych Hebrydach. Narracja urzeka czytelników ekscytującymi opisami odwagi i wiary, podkreślając Bożą opiekę i transformujący wpływ misji Patona. Niektórzy czytelnicy mieli jednak problemy z konkretnym wydaniem, które otrzymali, zauważając, że nie jest to kompletne dzieło i krytykując jego jakość edycji.
Zalety:Książka jest bardzo chwalona za inspirującą treść, porywającą fabułę i przedstawienie niezachwianej wiary. Czytelnicy doceniają odwagę Patona i zawiłości życia misyjnego, a wielu z nich czuje się zmotywowanych i zachęconych jego doświadczeniami. Narracja opisywana jest jako nieegotyczna i czyta się ją jak trzymającą w napięciu przygodę.
Wady:W kilku recenzjach wspomniano, że wydanie, które otrzymali, było niekompletne i nie zawierało pełnej autobiografii. Wielu krytykowało niską jakość druku, z licznymi literówkami, błędami w druku i problemami strukturalnymi, co prowadziło do rozczarowania wrażeniami z lektury.
(na podstawie 42 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
John G. Paton, Missionary to the New Hebrides: An Autobiography (History of Vanuatu)
Zawartość książki:
John G. Paton w szczery i żywy sposób opowiada o swoim bogatym w wydarzenia życiu misjonarza na Nowych Hebrydach - współczesnym Vanuatu.
Zaczynając od jego wychowania i edukacji w Szkocji, wcześnie zdajemy sobie sprawę, że Paton miał niezwykłe poświęcenie i energię w swoich studiach. Będąc młodym i świeżo poślubionym mężczyzną, autor postanowił zostać mężem Bożym, głosząc słowo chrześcijańskiej ewangelii jako misjonarz i wyruszył ze swojej ojczyzny na odległe wyspy Nowych Hebrydów.
Początkowo jego przybycie zostaje dobrze przyjęte, a on sam natychmiast zaczyna przyswajać słowa w języku plemiennym. Utalentowany lingwistycznie Paton ostatecznie przetłumaczył większość lokalnego języka i nawrócił wyspy na chrześcijaństwo. Droga do tak wielkiego zwycięstwa była najeżona tragicznymi nieszczęściami: Młoda żona Patona zachorowała na początku jego misji i zmarła z powodu gorączki, a jej nowo narodzony syn zmarł zaledwie kilka tygodni później.
Z czasem postępy Patona zostały zakłócone przez wybuchy konfliktów między tubylcami. Jego niechęć do kanibalizmu, a także wojownicze elementy ich kultury, które od czasu do czasu eskalowały do morderstw i potyczek na małą skalę między grupami plemiennymi, zszokowały wielu tubylców. Wyspy podzieliły się na dwie frakcje - tradycjonalistów pragnących zachować stare zwyczaje i nawrócone plemiona, które przysięgły pozbyć się tych krwawych zwyczajów.
Podsumowując, ta autobiografia oferuje napiętą i czasami szokującą narrację, w której autor spędza lata w ciągłym niebezpieczeństwie, pozostając w głębi serca pewnym Bożego błogosławieństwa i sprawiedliwej woli.
