Język złodziei: Obsesja mojej rodziny na punkcie tajnego kodu, który naziści próbowali wyeliminować

Opinie czytelników

The Language of Thieves autorstwa Martina Puchnera bada skrzyżowanie historii rodziny, języka i dziedzictwa nazizmu przez pryzmat Rotwelsch, języka hybrydowego. Podczas gdy niektórzy czytelnicy uznali ją za wciągającą i pouczającą, inni oczekiwali bardziej skoncentrowanego studium lingwistycznego.

Książka oferuje fascynującą narrację, która łączy elementy osobiste i akademickie, zapewniając wgląd w historię rodziny i złożoność tożsamości związanej z językiem i nazizmem. Wielu czytelników doceniło jej unikalną perspektywę, emocjonalną głębię i tło, które zapewnia w języku Rotwelsch.

Niektórzy czytelnicy oczekiwali bardziej dogłębnej analizy językowej i stwierdzili, że książka skupia się bardziej na historii rodziny autora niż na samym języku. Narracja została opisana jako zawiła, czasami zagmatwana i nie do końca spójna w odniesieniu do badania języka.

(na podstawie 7 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Language of Thieves: My Family's Obsession with a Secret Code the Nazis Tried to Eliminate

Zawartość książki:

Wieki temu w środkowej Europie pojawił się zakodowany język, nabazgrany graffiti i używany tylko przez ludzi, którzy byli „wiz” (wtajemniczeni). Ten hybrydowy język, nazwany Rotwelsch, ułatwiał przetrwanie ludziom uciekającym przed prześladowaniami lub po prostu mającym pecha.

Był to język drogi związany z włóczęgami, podróżnikami, Żydami i złodziejami, który łączył słowa z jidysz, hebrajskiego, niemieckiego, romskiego, czeskiego i innych języków europejskich i był bogaty w wyrażenia związane z policją, więzieniem lub kłopotami, takimi jak „bycie w kłopotach”. Ten renegacki język niepokoił rządzących, którzy w odpowiedzi próbowali go wyplenić, nikt bardziej gwałtownie niż naziści. Jako chłopiec Martin Puchner nauczył się tego sekretnego języka od swojego ojca i wuja.

Dopiero jako dorosły odkrył, dzięki jadowitemu traktatowi z lat 30. na temat żydowskich nazwisk zakopanemu w archiwach Harvard's Widener Library, że jego własny dziadek był zdeklarowanym nazistą, który gardził tym „językiem złodziei”.

Przeplatając wspomnienia rodzinne z ryzykowną wyprawą w tajemnice języka, Puchner tworzy całkowicie oryginalną narrację. W języku zrodzonym z migracji i przetrwania odkrywa dowcipnego i zaradnego ducha tolerancji, który pozostaje niezbędny w naszej niestabilnej teraźniejszości.