Język złodziei: Obsesja mojej rodziny na punkcie tajnego kodu, który naziści próbowali wyeliminować

Opinie czytelników

The Language of Thieves Martina Puchnera to wciągająca narracja przeplatająca historię rodziny i eksplorację Rotwelsch, języka związanego z grupami marginalizowanymi i przestępcami, na tle nazistowskich Niemiec. Podczas gdy wielu czytelników docenia osobisty charakter i znaczenie historyczne, niektórzy wyrażają rozczarowanie głębią językową i złożonością struktury narracji.

Książka stanowi unikalne połączenie osobistej historii i badań naukowych, ujawniając rodzinne powiązania autora zarówno z Rotwelsch, jak i okresem nazistowskim. Jest wciągająca i pouczająca, z wglądem w złożoność niemieckiej tożsamości i historyczny kontekst języka. Wielu czytelników uznało ją za poruszającą i prowokującą do myślenia lekturę.

Niektórzy czytelnicy spodziewali się bardziej dogłębnej analizy językowej Rotwelsch, ale okazało się, że skupiono się bardziej na rodzinie autora i jego osobistej narracji niż na samym języku. Historia może być zawiła, przez co czasami trudno ją śledzić, a niektóre konkretne twierdzenia, takie jak związek między znakami „zinke” a Rotwelsch, nie miały wystarczających dowodów.

(na podstawie 7 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Language of Thieves: My Family's Obsession with a Secret Code the Nazis Tried to Eliminate

Zawartość książki:

Wieki temu w środkowej Europie pojawił się zakodowany język, nabazgrany graffiti i używany tylko przez ludzi, którzy byli "wiz" (wtajemniczeni). Ten hybrydowy język, nazwany Rotwelsch, ułatwiał przetrwanie ludziom uciekającym przed prześladowaniami lub po prostu mającym pecha.

Był to język drogi związany z włóczęgami, podróżnikami, Żydami i złodziejami, który łączył słowa z jidysz, hebrajskiego, niemieckiego, romskiego, czeskiego i innych języków europejskich i był bogaty w wyrażenia związane z policją, więzieniem lub kłopotami, takimi jak "bycie w kłopotach". Ten renegacki język niepokoił rządzących, którzy w odpowiedzi próbowali go wyplenić, nikt bardziej gwałtownie niż naziści. Jako chłopiec Martin Puchner nauczył się tego sekretnego języka od swojego ojca i wuja.

Dopiero jako dorosły odkrył, dzięki jadowitemu traktatowi z lat 30. na temat żydowskich nazwisk zakopanemu w archiwach Harvard's Widener Library, że jego własny dziadek był zdeklarowanym nazistą, który gardził tym "językiem złodziei".

Przeplatając wspomnienia rodzinne z ryzykowną wyprawą w tajemnice języka, Puchner tworzy całkowicie oryginalną narrację. W języku zrodzonym z migracji i przetrwania odkrywa dowcipnego i zaradnego ducha tolerancji, który pozostaje niezbędny w naszej niestabilnej teraźniejszości.