Jezus Wieczny Syn: Odpowiedź na chrystologię adopcjonistyczną

Opinie czytelników

Książka zajmuje się chrystologią adopcjonistyczną, prezentując silną obronę tradycyjnych chrześcijańskich poglądów na boską naturę Chrystusa. Chociaż autor zapewnia dobrze skonstruowaną krytykę adopcjonizmu i wspiera wysoką chrystologię poprzez staranne badanie Pisma Świętego, niektórzy czytelnicy uważali, że język teologiczny był zbyt złożony i przyczynił się do zamieszania.

⬤ Przemyślana i dobrze napisana obrona tradycyjnej chrystologii.
⬤ Zapewnia rzetelną analizę różnych perspektyw adopcjonizmu.
⬤ Przystępny dla czytelników, z jasnym stylem pisania.
⬤ Zawiera dobrą bibliografię i jest dobrze zindeksowana.
⬤ Skutecznie argumentuje za wysoką chrystologią jako fundamentalną i wczesną w wierze chrześcijańskiej.

⬤ Niektórzy czytelnicy uznali język teologiczny za mylący i niepotrzebnie skomplikowany.
⬤ Książka jest opisywana jako dzieło o specjalnym przeznaczeniu, co może ograniczać jej odbiorców.
⬤ Krytyka wobec użycia przez autora terminów takich jak „wieczny Syn” jako zbyt żargonowych, prowadzących do niezrozumienia tekstu biblijnego.

(na podstawie 5 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Jesus the Eternal Son: Answering Adoptionist Christology

Zawartość książki:

Adopcjonizm - idea, że Jezus jest przedstawiany w Biblii jako postać ludzka, która została adoptowana jako syn Boży podczas chrztu lub zmartwychwstania - został powszechnie przyjęty w wielu ostatnich badaniach jako najwcześniejsze wyjaśnienie boskiego statusu Jezusa.

W tej książce Michael Bird kwestionuje ten pogląd, dokładnie badając materiały przedpapieskie, Ewangelię Marka i źródła patrystyczne. Współpracując krytycznie z Bartem Ehrmanem, Jamesem Dunnem i innymi uczonymi, Bird wykazuje, że pełnoprawna chrystologia adopcjonistyczna pojawiła się dopiero pod koniec II wieku.

Zagłębiając się we fragmenty często wykorzystywane do wspierania idei wczesnej chrystologii adopcjonistycznej, w tym List do Rzymian 1: 3-4 i fragmenty przemówień w Dziejach Apostolskich, Bird przekonująco argumentuje, że wczesna chrystologia była w rzeczywistości inkarnacyjna, a nie adopcjonistyczna. Na zakończenie dokonuje przeglądu i krytyki godnych uwagi przykładów adopcjonizmu we współczesnej teologii.