Ocena:
Książka Elaine Sciolino „Jedyna ulica w Paryżu: Życie na Rue des Martyrs” oferuje wciągającą eksplorację historycznej paryskiej ulicy, łącząc osobiste historie jej mieszkańców z historią architektury i kultury tego obszaru. Podczas gdy wielu czytelników uważa ją za uroczą, pouczającą i stanowiącą doskonałe preludium do podróży do Paryża, pojawiają się krytyki dotyczące niektórych kontrowersyjnych opinii wyrażonych w tekście, a także obawy dotyczące fizycznego stanu samej książki.
Zalety:⬤ Wciągający, opisowy tekst, który ożywia ulicę i jej historię.
⬤ Oferuje wgląd w lokalnych sklepikarzy i codzienne życie, przedstawiając autentyczną paryską kulturę.
⬤ Służy jako wspaniały przewodnik zarówno dla osób odwiedzających Paryż po raz pierwszy, jak i dla doświadczonych podróżników.
⬤ Prezentuje bogatą narrację wypełnioną historiami opartymi na postaciach.
⬤ Dobrze zbadana z zaskakującymi faktami na temat dzielnicy.
⬤ Niektórzy czytelnicy uznali konkretną opinię dotyczącą antysemityzmu za obraźliwą.
⬤ Kilku recenzentów zauważyło, że fizyczny stan książki był nieprzyjemny, opisując ją jako „brudną”.
⬤ Styl pisania, który może być postrzegany raczej jako dziennikarski niż wspomnieniowy, co nie wszystkim czytelnikom przypadło do gustu.
⬤ Niektórzy mogą uznać, że książka początkowo sprawia wrażenie typowego przewodnika, zanim ujawni głębsze spostrzeżenia.
(na podstawie 201 opinii czytelników)
The Only Street in Paris: Life on the Rue Des Martyrs
Elaine Sciolino, była szefowa paryskiego biura New York Timesa, zaprasza nas na wycieczkę po swojej ulubionej paryskiej ulicy, oferując hołd dla życia ulicznego i przyjemności paryskiego życia. "Nigdy nie mogę być smutna na rue des Martyrs", wyjaśnia Sciolino, celebrując bogatą historię dzielnicy i tętniące życiem życie.
Podczas gdy wiele miast cierpi z powodu niwelujących skutków globalizacji, rue des Martyrs zachowuje swój odrębny urok. Na tej ulicy ścięto patrona Francji, a jezuici złożyli swoje pierwsze śluby.
To tutaj Edgar Degas i Pierre-Auguste Renoir malowali cyrkowych akrobatów, Emile Zola umieścił lesbijski klub kolacyjny w swojej powieści Nana, a Fran ois Truffaut nakręcił sceny z filmu 400 Blows. Jedyna ulica w Paryżu sprawi, że czytelnicy będą głodni Paryża, sera i wina oraz życia ulicznego, które zbyt szybko zanika.
