Jasny pokój zwany dniem

Opinie czytelników

Recenzje filmu „A Bright Room Called Day” podkreślają jego wciągającą dramaturgię i tematy polityczne, często zestawiając historyczne i współczesne zmagania. Chociaż wielu docenia styl pisania Kushnera, niektórzy uważają, że fabuła nie zapada w pamięć.

⬤ Wciągający dramat z bogatym rozwojem postaci
⬤ silne wątki polityczne
⬤ ironia i poetycki język
⬤ elementy realizmu magicznego
⬤ zapadające w pamięć postacie
⬤ urzekająca teatralność
⬤ realistyczne szczegóły i komiczna ulga.

Niektórzy czytelnicy uznają fabułę za słabą i niezapomnianą; elementy polityczne mogą być podzielone dla niektórych odbiorców.

(na podstawie 6 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

A Bright Room Called Day

Zawartość książki:

"Jedną z rzeczy, które sprawiają, że Kushner jest tak żywym pisarzem, jest sposób, w jaki rozkoszuje się entuzjazmem i smutkiem, emocjami, które ci intensywni berlińczycy mają w nadmiarze. Jego intelektualni bohaterowie są niezwykle namiętni i ekspresyjni, więc trudno nie przejmować się tym, na czym im zależy i co się z nimi dzieje". - Washington Post.

"To gigantyczna sztuka." - San Francisco Weekly.

"Bezwzględnie polityczna, prowokująca do myślenia, trochę przerażająca i często dobra zabawa teatralna... odurzająco wizjonerska". -Sid Smith, Chicago Tribune.

Zdobywca nagrody Pulitzera, dramaturg Tony Kushner, w swojej sztuce A Bright Room Called Day (Jasny pokój zwany dniem) w mocny sposób ukazuje indywidualną determinację, nierozwiązanie i rozpad w obliczu politycznej katastrofy, podążając za grupą artystów i działaczy politycznych walczących o zachowanie siebie w Berlinie lat trzydziestych XX wieku, gdy Republika Weimarska poddaje się uwiedzeniu faszyzmu. Często znakomicie liryczny, zawsze radośnie inteligentny, poetycki świat sztuki wykracza poza granice rzeczywistości historycznej dzięki moralnie oburzonym wynurzeniom współczesnej nowojorskiej kobiety. Jej wściekłość na prezydenturę Reagana i Brytyjczyków uwypukla niepokojące podobieństwa między tamtymi a obecnymi czasami i wzywa nas do pamiętania, że choć zło może wydawać się nieuniknione, nigdy nie można mu się oprzeć.

Sztuki Tony'ego Kushnera to między innymi Anioły w Ameryce, Hydriotaphia, or the Death of Dr. Brown, The Illusion, adaptacja sztuki Pierre'a Cornelle'a, Slavs, A Bright Room Called Day, Homebody/Kabul, Caroline, or Change, musical z kompozytorką Jeanine Tesori oraz The Intelligent Homosexual's Guide to Capitalism and Socialism with a Key to the Scriptures. Napisał scenariusze do filmu Mike'a Nicholsa Anioły w Ameryce oraz do filmów Stevena Spielberga Monachium i Lincoln. Jego książki obejmują The Art of Maurice Sendak: 1980 to the Present; Brundibar, z ilustracjami Maurice'a Sendaka; i Wrestling with Zion: Progressive Jewish-American Responses to the Israeli-Palestinian Conflict, współredagowaną z Alisą Solomon.

Wśród wielu wyróżnień Kushner jest laureatem nagrody Pulitzera, dwóch nagród Tony, trzech nagród Obie, dwóch nagród Evening Standard, nagrody Oliviera, nagrody Emmy, dwóch nominacji do Oscara oraz nagrody Steinberg Distinguished Playwright Award. Jest członkiem Amerykańskiej Akademii Sztuki i Literatury. W 2012 roku został odznaczony przez prezydenta Baracka Obamę Narodowym Medalem Sztuki. Mieszka na Manhattanie ze swoim mężem, Markiem Harrisem.