Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka przedstawia przemyślaną analizę kwestii rasowych w „The Mikado” Gilberta i Sullivana, z solidnymi badaniami wspierającymi jej argumenty. Niektórzy czytelnicy uważają jednak, że zbyt mocno opiera się ona na politycznej poprawności i umniejsza wartość rozrywkową oryginalnego dzieła.
Zalety:Książka jest wnikliwa i dobrze zbadana. Zapewnia przemyślane spojrzenie na kwestie rasowe związane z „Mikado”, dzięki czemu nadaje się do środowisk akademickich i dyskusji.
Wady:Niektórzy czytelnicy postrzegają książkę jako politycznie poprawną i uważają, że podważa ona przyjemność płynącą z oryginalnego dzieła. Krytycy twierdzą, że traktuje ona utwór zbyt poważnie i sugerują, że postrzeganie go jako szkodliwego jest naciągane, zwłaszcza biorąc pod uwagę kontekst jego powstania.
(na podstawie 2 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
The Japan of Pure Invention: Gilbert and Sullivan's The Mikado
Zawartość książki:
Na długo przed „Lost in Translation” Sofii Coppoli, na długo przed tym, jak Barthes objaśnił swoje imperium znaków, nawet przed „Madame Butterfly” Pucciniego, „The Mikado” Gilberta i Sullivana przedstawiało własną, charakterystyczną wersję Japonii. Rozgrywająca się w fikcyjnym mieście o nazwie Titipu i zamieszkana przez postacie o imionach Yum-Yum, Nanki-Poo i Pooh-Bah, opera pozostaje popularna od czasu jej premiery w 1885 roku.
Śledząc historię przedstawień Mikado od czasów wiktoriańskich do współczesności, Josephine Lee ujawnia ciągłą żywotność zaskakująco złożonej dynamiki rasowej sztuki, która została dostosowana do różnych czasów i ustawień. Lee łączy występy yellowface z blackface minstrelsy, pokazując, w jaki sposób produkcje Swing Mikado z lat 1938-39 i Hot Mikado, między innymi, były wykorzystywane do promowania afroamerykańskiego podniesienia rasowego. Przygląda się także wielu współczesnym produkcjom i adaptacjom, w tym filmowi Mike'a Leigh Topsy-Turvy i przedstawieniom Mikado w Japonii, aby zastanowić się nad obawami dotyczącymi rasy, które są wyrażane poprzez nowe wizje miasta Titipu.
The Mikado tworzy rasowe fantazje, wciąga w nie widzów i zręcznie wplata je w pamięć kulturową. Dla niezliczonych ludzi, którzy nigdy nie byli w Japonii, The Mikado posłużył jako podstawa do wyobrażenia sobie, czym jest „japoński”.
