Ocena:
Książka jest wysoce zalecana dla nauczycieli i studentów zainteresowanych wczesną edukacją i neuronauką, oferując angażujące treści, rzeczywiste przypadki i praktyczne spostrzeżenia. Jest dobrze napisana i przystępna.
Zalety:Chwytliwy i przyjazny dla nauczycieli, pouczający i aktualny, wciągający styl pisania, zawiera prawdziwe przypadki i praktyczne notatki dla nauczycieli, zachęca do dalszych badań, doskonały stan.
Wady:W recenzjach nie wspomniano o tym wprost.
(na podstawie 4 opinii czytelników)
Making Sense of Neuroscience in the Early Years
Przełożenie badań nad neuronauką dziecięcą na praktykę w edukacji jest zniechęcającą perspektywą dla większości praktyków.
W rzeczywistości wielu z nich postrzega ją jako najeżoną trudnościami i ryzykowną. Jednak znaczenie tych badań nigdy nie było ważniejsze.
Kontekst wczesnych lat w Wielkiej Brytanii uległ w ostatnich latach znacznym zmianom, wraz z szeregiem rządowych regulacji i wytycznych oraz krajowym przejściem do bezpłatnej opieki nad dziećmi w coraz młodszym wieku. W połączeniu z rosnącą presją na odpowiedzialność za „zamykanie luki” między dziećmi znajdującymi się w niekorzystnej sytuacji a tymi, które mają więcej szczęścia, presja ta ma fundamentalne znaczenie dla zrozumienia przez osoby pracujące z małymi dziećmi tego, co mówi nam neuronauka, a co ważniejsze, czego nie mówi. Praktycy, nauczyciele, kierownicy i dyrektorzy w placówkach i szkołach będą nie tylko rozliczani z osiągnięć swoich dzieci, mierzonych w testach, ale także ze sposobu, w jaki dzieci są przygotowywane do zarabiania przez całe życie, co będzie je wspierać przez resztę życia szkolnego i poza nim.
Ta książka to kompleksowe stanowisko dla praktyków, które podkreśla: gdzie jesteśmy teraz; co wiemy; czego nie wiemy; co rozwój badań oznacza dla praktyków i ustawień oraz jak to pasuje do oczekiwań rządu w ramach EYFS. Sally Featherstone omawia obecny sposób myślenia w badaniach edukacyjnych i neuronaukach, w jaki sposób niektóre z nich zostały błędnie zinterpretowane przez „wczesnych użytkowników” lub „nadmiernie entuzjastycznych promotorów” oraz w jaki sposób nowe informacje mogą pomóc praktykom być bardziej skutecznymi w pracy z małymi dziećmi.
