Jak Tajwan stał się chiński: Kolonizacja holenderska, hiszpańska i Han w XVII wieku

Opinie czytelników

Książka przedstawia szczegółowy i dobrze zbadany opis kolonizacji Tajwanu przez Holendrów, podkreślając złożone interakcje między holenderskimi urzędnikami a różnymi grupami, w tym rdzenną ludnością i chińskimi osadnikami. Autor, Tonio Andrade, bada tematy imigracji, wzajemnych oddziaływań kulturowych i historycznego znaczenia Tajwanu w globalnych sieciach handlowych we wczesnym okresie nowożytnym.

⬤ Fascynujący i wciągający styl pisania.
⬤ Kompleksowa prezentacja holenderskiego okresu w historii Tajwanu.
⬤ Dogłębna eksploracja relacji między Holendrami, Chińczykami i rdzenną ludnością.
⬤ Obszerne badania wykorzystujące holenderskie i chińskie zapisy historyczne.
⬤ Cenny wkład w zrozumienie wczesnej historii Tajwanu i jego integracji z globalnymi sieciami handlowymi.

⬤ Pewna krytyka dotycząca przedstawiania Holendrów jako stymulujących masową imigrację, co może nadmiernie upraszczać początkową dynamikę relacji pracowniczych.
⬤ Główny temat Tajwanu, który stał się „chiński”, może nie odzwierciedlać wkładu innych kultur w tożsamość Tajwanu.
⬤ Złożoność książki może być wyzwaniem dla zwykłych czytelników bez wcześniejszej wiedzy na ten temat.

(na podstawie 4 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

How Taiwan Became Chinese: Dutch, Spanish, and Han Colonization in the Seventeenth Century

Zawartość książki:

Na początku XVI wieku, Tajwan był bagnistym zaściankiem, słabo zamieszkałym przez łowców głów i odwiedzanym głównie przez piratów i rybaków. Pod koniec wieku był domem dla ponad stu tysięcy chińskich kolonistów, którzy uprawiali ryż i cukier na eksport na rynki światowe. Niniejsza książka bada tę niezwykłą transformację. Opierając się głównie na holenderskich, hiszpańskich i chińskich źródłach, dowodzi, że paradoksalnie to Europejczycy rozpoczęli chińską kolonizację wyspy na dużą skalę: Hiszpanie, którzy mieli bazę na północnym Tajwanie w latach 1626-1642, oraz, co ważniejsze, Holendrzy, którzy mieli kolonię w latach 1623-1662. Ci ostatni zwabili ludzi z nadmorskiej prowincji Fujian na Tajwan ofertami darmowej ziemi, wolności od podatków i subwencji gospodarczych, tworząc chińską kolonię pod rządami europejskimi.

Tajwan był zatem miejscem kolonialnej koniunktury, systemu, który autor nazywa współkolonizacją. Holendrzy ściśle polegali na chińskich kolonistach w zakresie żywności, przedsiębiorczości, tłumaczeń, pracy i pomocy administracyjnej. Chińscy koloniści polegali na Holendrach w kwestii ochrony przed aborygenami polującymi na głowy, a czasem także przed innymi chińskimi grupami, takimi jak piraci grasujący na Morzu Chińskim.

W swojej analizie książka rzuca światło na jedno z najważniejszych pytań globalnej historii: jak rozumiemy wielkie ruchy kolonialne, które ukształtowały nasz współczesny świat? Analizując kolonizację holenderską, hiszpańską i hinduską na jednej wyspie, książka oferuje przekonującą odpowiedź: Europejczykom udało się założyć kolonie na całym świecie nie przede wszystkim z powodu przewagi technologicznej, ale dlatego, że ich państwa sponsorowały zamorski kolonializm, podczas gdy państwa azjatyckie na ogół tego nie robiły. Rzeczywiście, kiedy państwa azjatyckie to robiły, europejskie kolonie były bezbronne, a książka kończy się zdobyciem Tajwanu przez chińską armię dowodzoną przez chińskiego watażkę o imieniu Zheng Chenggong.