Jak szaleństwo kształtowało historię: Ekscentryczny wachlarz maniakalnych władców, szalejących narcyzów i psychotycznych wizjonerów

Opinie czytelników

Książka „How Madness Changed History” bada skrzyżowanie choroby psychicznej i historycznego przywództwa, badając, w jaki sposób psychologia różnych przywódców ukształtowała historię. Podczas gdy treść jest pouczająca i wciągająca, styl przekazu otrzymał mieszane recenzje.

Książka jest bogata w informacje historyczne i oferuje wnikliwe analizy postaci historycznych z problemami zdrowia psychicznego. Opisywana jest jako wciągająca i trudna do odłożenia, z imponującymi szczegółami i wartością edukacyjną dotyczącą psychopatologii.

Niektórzy czytelnicy stwierdzili, że styl konwersacyjny autora jest zbyt wypełniony żartami i aluzjami, co odwraca uwagę od poważnego tematu. Informacje są również postrzegane jako nieco powtarzalne, z dobrze znanymi analizami znanych postaci.

(na podstawie 4 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

How Madness Shaped History: An Eccentric Array of Maniacal Rulers, Raving Narcissists, and Psychotic Visionaries

Zawartość książki:

Jak choroby psychiczne i zaburzenia osobowości wpłynęły na historię? To żywe badanie pokazuje, że gdy warunki są odpowiednie, jedna niestabilna jednostka może stworzyć najlepsze lub najgorsze momenty pokolenia, a nawet stulecia. Począwszy od Aleksandra Wielkiego, którego megalomania spowodowała powszechny rozlew krwi, a jednocześnie potężnie ukształtowała historię świata poprzez rozprzestrzenianie się kultury greckiej, autor bada różne formy chorób psychicznych wśród ludzi o wielkich wpływach.

Obejmuje to cesarzy, takich jak Rzymianie Kaligula i Elagabalus, królów, takich jak Jerzy III z Anglii i Karol II z Hiszpanii, a także mniej znanych władców, takich jak szesnastowieczna węgierska szlachcianka Elizabeth Bathory, która została wpisana do Księgi Rekordów Guinnessa jako najbardziej płodna kobieta-seryjny morderca wszechczasów. W nowszych czasach autor rozważa niestabilność psychiczną dyktatorów Adolfa Hitlera, Józefa Stalina i Idi Amina, a także strażniczki więziennej Irmy Grese, której okrucieństwa w Auschwitz były niesławne. Omawia również pogłoski o spadku zdolności poznawczych wśród amerykańskich prezydentów Woodrowa Wilsona, Ronalda Reagana i Donalda Trumpa oraz sposoby, w jakie amerykańska demokracja radzi sobie z niepełnosprawnością swoich przywódców.

Rozważa również przypadki, w których całe społeczeństwa wydają się być ogarnięte szaleństwem rządów tłumu. Na zakończenie Ferguson spogląda w przyszłość, rozważając siłę mediów społecznościowych do wzmacniania skrajnych idei, dając ekstremistycznym i wręcz szalonym perspektywom większą ekspozycję i wpływ niż kiedykolwiek wcześniej.