Ocena:
Książka jest mieszanką humoru i praktycznych porad dotyczących starzenia się, oferując spostrzeżenia konwersacyjne, które rezonują z czytelnikami, szczególnie w trudnych czasach, takich jak lockdown. Jednak niektórzy czytelnicy stwierdzili, że brakuje jej nowych spostrzeżeń i skrytykowali mylący tytuł.
Zalety:⬤ Rozsądna i zabawna lektura
⬤ napisana z humorem
⬤ dostarcza praktycznych wskazówek dla umysłu i ciała
⬤ tworzy poczucie angażującej rozmowy
⬤ oferuje lekką ulgę
⬤ dobrze napisana z różnorodnym podejściem
⬤ nie protekcjonalna.
⬤ Mylący tytuł
⬤ bardziej pamiętnik niż przewodnik po starzeniu się
⬤ brak nowych mądrości
⬤ niektóre rozdziały mogą nie zainteresować wszystkich czytelników
⬤ postrzegana jako nierealistyczna pod względem zarządzania czasem przez autora.
(na podstawie 6 opinii czytelników)
How Not to Get Old: One Woman's Quest to Take Control of the Ageing Process
„Wesoła próba ubarwienia siwych lat” The Times.
Kiedy dziennikarka Jane Gordon trafiła do szpitala i została unieruchomiona po paskudnym wypadku samochodowym, zależna od innych, którzy musieli ją karmić i pomagać jej w toalecie, nagle musiała zmierzyć się z tym, jak to może być być pewnego dnia być starą i niedołężną.
Zdeterminowana, by nie tylko odzyskać siły, ale także znaleźć sposoby na utrzymanie sprawności fizycznej i psychicznej tak długo, jak to możliwe, Jane postanowiła przetestować różne programy samopomocy zaprojektowane w celu promowania długowieczności. Od tańca towarzyskiego po trening mózgu, naukę drugiego języka po cichą medytację, dołączenie do siłowni i poprawę zdrowia jelit, Jane szuka porady od najlepszych neuronaukowców i specjalistów medycznych, aby ocenić wpływ tych kursów na jej zdrowie i czy powstrzymają ją przed starzeniem się przed czasem.
Po części samopomoc, po części manifest, How Not To Get Old opowiada o zabezpieczeniu na przyszłość swojego fizycznego i psychicznego samopoczucia oraz przejęciu kontroli nad procesem starzenia się, zamiast pogrążania się w nim. To, co zaczyna się jako sprytny eksperyment w sztuce zatrzymywania czasu, staje się radosną celebracją tego, co MOŻEMY zrobić, a nie tego, czego nie możemy lub nie powinniśmy, i ostatecznie pokazuje, że późniejsze życie jest nadal bardzo do przeżycia...
