Jak oszaleć, nie tracąc rozumu: Szaleństwo i czarna radykalna kreatywność

Opinie czytelników

Książka otrzymała przytłaczająco pozytywne recenzje za pięknie napisaną eksplorację czarnych studiów kulturowych i studiów Mad, oferując radykalną empatię i celebrując piękno czarnego życia. Została polecona jako lektura obowiązkowa, szczególnie dla osób zainteresowanych głębszymi rozmowami na temat doświadczeń i historii Czarnych.

Pięknie napisana, wyjątkowa w swoim podejściu do badań akademickich, oferuje poczucie radykalnej empatii, celebruje piękno i ekspansywność życia Czarnych oraz angażuje się w trudne narracje, będąc jednocześnie przyjaznym i ciepłym.

Niektórzy recenzenci nie przeczytali jeszcze tej książki, więc konkretne uwagi krytyczne nie są obecne; jednak mogą istnieć pewne oczekiwania, że porusza ona ciężkie tematy, które mogą stanowić wyzwanie dla niektórych czytelników.

(na podstawie 4 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

How to Go Mad Without Losing Your Mind: Madness and Black Radical Creativity

Zawartość książki:

"Trzymaj się mocno. Droga do szaleństwa bez utraty zmysłów jest czasami niesforna". "Tak zaczyna się pilna prowokacja La Marr Jurelle Bruce i przejmująca medytacja na temat szaleństwa w czarnej sztuce radykalnej. Bruce teoretyzuje na temat nakładających się na siebie znaczeń szaleństwa: żywego doświadczenia niesfornego umysłu, psychiatrycznej kategorii poważnej choroby psychicznej, stanu emocjonalnego znanego również jako "wściekłość" i wszelkich drastycznych odchyleń od norm psychospołecznych. Z uwagą i werwą bada szaleństwo w literaturze Amiriego Baraki, Gayla Jonesa i Ntozake Shange.

W repertuarze jazzowym Buddy'ego Boldena, Sun Ra i Charlesa Mingusa.

W komediowych występach Richarda Pryora i Dave'a Chappelle'a.

W muzyce protestu Niny Simone, Lauryn Hill, Kendricka Lamara i nie tylko. Artyści ci aktywują szaleństwo jako treść, formę, estetykę, strategię, filozofię i energię w trwałej tradycji czarnych radykałów. Dołączając do tej tradycji, Bruce mobilizuje zestaw praktyk interpretacyjnych, dyspozycji afektywnych, zasad politycznych i orientacji egzystencjalnych, które nazywa "szaloną metodologią". "Ostatecznie How to Go Mad without Losing Your Mind jest zarówno studium, jak i aktem krytycznego, etycznego, radykalnego szaleństwa.