Opinie czytelników
Podsumowanie:Recenzje książki „How to Write a Children's Picture Book” autorstwa Bine-Stock podkreślają, że koncentruje się ona na analizie figur retorycznych używanych w klasycznej literaturze dziecięcej, zamiast służyć jako tradycyjny poradnik pisarski. Wielu czytelników docenia zdobyte spostrzeżenia dotyczące technik literackich, ale wyraża rozczarowanie brakiem bezpośrednich instrukcji dotyczących pisania książek dla dzieci. Książka jest postrzegana jako cenne źródło wiedzy na temat stylu i języka w literaturze dziecięcej, choć może nie spełniać oczekiwań wszystkich.
Zalety:Czytelnicy uważają książkę za fascynującą i pouczającą, doceniając jej wykorzystanie przykładów ze znanych książek dla dzieci w celu zilustrowania różnych figur retorycznych. Jest uważana za pomocną dla początkujących autorów, którzy chcą poprawić swoje umiejętności pisania i dowiedzieć się więcej o technikach językowych w książkach obrazkowych dla dzieci. Wielu recenzentów poleca ją jako przydatne źródło informacji dla autorów.
Wady:Niektórzy recenzenci uważają, że książka nie zawiera wyraźnych wskazówek dotyczących pisania książek obrazkowych dla dzieci, zamiast tego skupiając się na analizie klasycznej literatury. Styl pisania został opisany jako suchy i instruktażowy, pozbawiony zabawnych lub wciągających elementów, a niektórzy krytycy wspominają o ograniczonym zakresie figur retorycznych omówionych w książce.
(na podstawie 15 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
How to Write a Children's Picture Book Volume III: Figures of Speech
Zawartość książki:
Polecana przez instruktorów pisania i nagradzanych autorów.
Wielu z nas myśli o książkach obrazkowych dla dzieci jako napisanych głównie prostymi zdaniami oznajmującymi. Co za otwieracz do oczu, gdy dowiadujemy się, że są one w rzeczywistości wypełnione zachwycającymi figurami retorycznymi.
Nie mówię tu o typowych figurach retorycznych, o których uczymy się w podstawówce: porównaniach, onomatopejach, aliteracjach, hiperboli i personifikacjach.
Mówię o bardziej subtelnych i wyrafinowanych figurach retorycznych, których możemy w ogóle nie rozpoznać jako figury (dopóki nie zostaną nam wskazane), ale ich użycie nadaje opowieściom uroku i świeżości, które wytrzymują wielokrotne czytanie.
Te figury mają nazwy, które można łatwo zapomnieć, ale same figury sprawiają, że historie, w których się pojawiają, zapadają w pamięć.
W tym tomie wskazuję wiele postaci, które pojawiają się w arcydziełach książek obrazkowych dla dzieci, aby można było je docenić i delektować się nimi, a ich wzorce naśladować we własnej pracy.
