Jak je Pac-Man

Opinie czytelników

Obecnie brak opinii czytelników. Ocena opiera się na 9 głosach.

Oryginalny tytuł:

How Pac-Man Eats

Zawartość książki:

Jak narzędzia i koncepcje tworzenia gier są powiązane z tym, co gry mogą oznaczać i co oznaczają; na przykładach od Papers, Please do Dys4ia.

W How Pac-Man Eats Noah Wardrip-Fruin rozważa dwa pytania: Jakie są podstawowe sposoby działania gier? I jak gry mogą być o czymś? Wardrip-Fruin argumentuje, że te dwie kwestie są ze sobą powiązane. Łącząc formalistyczne i kulturowo zaangażowane podejścia, pokazuje, w jaki sposób narzędzia i koncepcje tworzenia gier są powiązane z tym, co gry mogą i mają na myśli.

Wardrip-Fruin proponuje, by gry działały na fundamentalnym poziomie, od którego zależy ich mechanika: logiki operacyjnej. Gry są o rzeczach, ponieważ wykorzystują zabawę do poruszania tematów; robią to poprzez grywalne modele (których logika operacyjna jest podstawowym budulcem): większe struktury używane do reprezentowania tego, co dzieje się w świecie gry, które odnoszą się w znaczący sposób do tematu. Jak wyjaśnia Wardrip-Fruin, twórcy gier mogą rozszerzyć ekspresyjność gier poprzez rozszerzenie logiki operacyjnej. Pac-Man może na przykład jeść, ponieważ projektant gry rozszerzył znaczenie kolizji z uderzania w przedmioty na ich konsumowanie. Wardrip-Fruin opisuje strategie stosowane przez twórców gier w celu rozszerzenia tego, co można powiedzieć za pomocą gier, podając przykłady zaczerpnięte z gier niezależnych, gier artystycznych i gier badawczych, które poruszają tematy od polityki granicznej po zmianę płci. Należą do nich P apers, Please, która ilustruje ekspansywne zastosowania dopasowywania wzorców; Prom Week, dla którego twórcy gry stworzyli model woli społecznej, aby umożliwić bogatsze relacje między postaciami; oraz Dys4ia, która demonstruje podejście projektowe, które wspiera metafory gry o wysokiej złożoności.