Jak armia uczyniła Wielką Brytanię globalną potęgą: 1688-1815

Opinie czytelników

Książka o historii armii brytyjskiej prezentuje mieszankę perspektyw. Niektórzy czytelnicy doceniają spostrzeżenia i wiedzę autora, podczas gdy innym brakuje struktury i skupienia. Książka wydaje się być przeznaczona raczej dla osób już zaznajomionych z tematem.

⬤ Oferuje nowe spojrzenie na rolę armii brytyjskiej w historii
⬤ dobrze zbadana
⬤ napisana przez szanowanego historyka
⬤ zapewnia czytelną relację.

⬤ Zdezorganizowana struktura
⬤ brak skupienia na kluczowych bitwach
⬤ może sprawić, że początkujący będą chcieli więcej szczegółów
⬤ kładzie nacisk na biurokrację i politykę, a nie na kampanie wojskowe.

(na podstawie 3 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

How the Army Made Britain a Global Power: 1688-1815

Zawartość książki:

W latach 1760-1815 wojska brytyjskie prowadziły kampanie od Manili po Montreal, od Kapsztadu po Kopenhagę, od Waszyngtonu po Waterloo. Morski wymiar ekspansji Wielkiej Brytanii został znakomicie omówiony w wielu znakomitych opracowaniach, ale nie było ani jednego tomu, który zrobiłby to samo dla armii, a w szczególności przyjrzał się temu, jak i dlaczego stała się ona światową siłą operacyjną, zdolną do pokonania Marathów, a także Francuzów. Książka ta zaoferuje zarówno nową perspektywę, która koncentruje się na globalnej roli armii i jej centralnej roli w imperialnej ekspansji i zachowaniu, i jako taka będzie ważną książką dla historii wojskowości i historii świata. Skupi się na tym, co armia wniosła do równań władzy i w jaki sposób uczyniło to z niej siłę na światowym poziomie.

Wielozadaniowy charakter armii wyłania się jako kluczowy punkt, szczególnie widoczny w karierze Wellingtona: choć Napoleon nazywał go lekceważąco "generałem sepów", zdolność Wellingtona do skutecznego działania w Indiach i Europie była nie tylko imponująca, ale także odzwierciedlała synergię doświadczenia i nabytych umiejętności, które charakteryzowały armię brytyjską. Żadna inna armia nie mogła się z nią równać. Najbliższa temu była Rosja, która w latach 1806-14 była w stanie pokonać zarówno Turków, jak i Napoleona, ale bez możliwości transoceanicznych i doświadczenia, jakim cieszyła się armia brytyjska. Doświadczenie to było częściowo przedmiotem debaty, w tym na temat doktryny, jak w przypadku napięcia między "Amerykanami" a "Niemcami", co stanowiło odniesienie do pól koncentracji brytyjskiej kampanii podczas wojny siedmioletniej. Ta synergia okazała się najlepiej rozwinięta w operacjach na Półwyspie Iberyjskim w latach 1809-14, z umiejętnościami logistycznymi i bojowymi wykorzystywanymi w Indiach w kontekście europejskim, w którym miały one szczególną wartość.

Książka ma na celu odpowiedzieć na pytanie, w jaki sposób armia ta została osiągnięta pomimo silnej ideologii/praktyki antyarmii wynikającej z wrogiej reakcji na Olivera Cromwella i Jakuba II. Tak więc percepcja i polityka są zarówno częścią historii, jak i wymogami i praktycznymi aspektami konfliktu, w tym strukturą sił, kwestiami dowodzenia i rozwojem instytucjonalnym. Jednocześnie nie było nieuchronności brytyjskiego sukcesu w tym okresie i konieczne jest rozważenie rozwoju sytuacji w kontekście innych państw, a w szczególności powodów, dla których siły brytyjskie radziły sobie dobrze i że Wielka Brytania nie była zależna wyłącznie od skuteczności marynarki wojennej.