Jack i Jill

Opinie czytelników

Książka „Jack i Jill” autorstwa Louisy May Alcott zbiera mieszane recenzje od czytelników. Podczas gdy wielu chwali tę historię za tematykę przyjaźni, samodoskonalenia i nostalgiczny portret dzieciństwa, istnieje znaczna krytyka dotycząca jakości różnych wydań, w szczególności powołując się na słabe formatowanie i literówki. Czytelnicy doceniają lekcje moralne i przyjemną narrację, ale niektórzy uważają ją za zbyt dziecinną lub przewidywalną w porównaniu z innymi dziełami Alcott. Panuje zgoda co do tego, że wysokiej jakości wydania są niezbędne dla lepszych wrażeń z lektury.

⬤ Wciągająca historia z wątkami przyjaźni i samodoskonalenia.
⬤ Oddaje istotę dynamiki społecznej XIX-wiecznej Ameryki.
⬤ Zawiera interesujące postacie i jest przyjemna dla dzieci.
⬤ Wielu czytelników wyraża głęboką sympatię do tej historii i uwielbia jej urok i moralne lekcje.

⬤ Wiele wydań cierpi z powodu złego formatowania, literówek i niekompletnych tekstów.
⬤ Niektórzy uważają, że historia jest zbyt przewidywalna lub mniej dojrzała w porównaniu do innych dzieł Alcott.
⬤ Krytyka kaznodziejstwa w przedstawionych lekcjach moralnych.
⬤ Nie wszyscy czytelnicy uważają ją za porywającą lub wciągającą, a niektórzy postrzegają ją jako nudną.

(na podstawie 22 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Jack and Jill

Zawartość książki:

Louisa May Alcott (29 listopada 1832 - 6 marca 1888) była amerykańską powieściopisarką. Najbardziej znana jest z powieści Małe kobietki, osadzonej w rodzinnym domu Alcottów, Orchard House w Concord w stanie Massachusetts, i opublikowanej w 1868 roku. Powieść ta jest luźno oparta na jej doświadczeniach z dzieciństwa z trzema siostrami.

Alcott była córką znanego transcendentalisty i pedagoga Amosa Bronsona Alcotta i Abigail May Alcott. Wczesna edukacja Alcott obejmowała lekcje od przyrodnika Henry'ego Davida Thoreau. Większość swojej edukacji otrzymała od ojca. Otrzymała również pewne instrukcje od pisarzy i nauczycieli, takich jak Ralph Waldo Emerson, Nathaniel Hawthorne i Margaret Fuller, którzy byli przyjaciółmi rodziny. Później opisała te wczesne lata w szkicu prasowym zatytułowanym "Transcendentalny dziki owies". Szkic ten został przedrukowany w tomie Silver Pitchers (1876), który opowiada o rodzinnym eksperymencie "prostego życia i wysokiego myślenia" w Fruitlands.

Jako dorosła Alcott była abolicjonistką i feministką. W 1847 r. rodzina gościła zbiegłego niewolnika przez tydzień. W 1848 roku Alcott przeczytała i podziwiała "Deklarację Sentymentów" opublikowaną przez Konwencję Seneca Falls w sprawie praw kobiet.

Ubóstwo zmusiło Alcott do podjęcia pracy w młodym wieku jako okazjonalna nauczycielka, szwaczka, guwernantka, pomoc domowa i pisarka. Jej pierwszą książką były Flower Fables (1849), wybór opowieści napisanych pierwotnie dla Ellen Emerson, córki Ralpha Waldo Emersona. W 1860 roku Alcott zaczęła pisać dla Atlantic Monthly. Kiedy wybuchła amerykańska wojna secesyjna, przez sześć tygodni w latach 1862-1863 służyła jako pielęgniarka w szpitalu Unii w Georgetown w stanie Waszyngton. Jej listy do domu - poprawione i opublikowane w Commonwealth i zebrane jako Hospital Sketches (1863, ponownie opublikowane z dodatkami w 1869) - przyniosły jej pierwsze uznanie krytyków za jej obserwacje i humor. Jej powieść Moods (1864), oparta na własnych doświadczeniach, również była obiecująca.

Pod pseudonimem A. M. Barnard pisała również namiętne, ogniste powieści i sensacyjne opowiadania. Wśród nich znajdują się A Long Fatal Love Chase oraz Pauline's Passion and Punishment. Jej bohaterowie w tych opowieściach są rozmyślni i nieustępliwi w dążeniu do własnych celów, które często obejmują zemstę na tych, którzy ich upokorzyli lub udaremnili. Napisane w stylu, który był wówczas niezwykle popularny, dzieła te odniosły natychmiastowy sukces komercyjny. (Wikipedia.org)