Intersections: A Reading of Sade with Bataille, Blanchot, and Klossowski
Czterech pisarzy - pierwszy, osiemnastowieczny Francuz, którego dzieła wciąż zachowują moc szokowania, skandalizowania i pouczania; pozostali, trzej dwudziestowieczni Francuzi, spadkobiercy i objaśniacze swojego wcześniejszego rodaka - tworzą główną obsadę tego literacko-filozoficznego dialogu, który stara się przekroczyć bariery czasu, przestrzeni i tożsamości seksualnej narzucone przez tradycyjne podejście do literatury. Profesor Gallop, przyznając się do długu wobec takich pisarzy jak Friedrich Nietzsche i Roland Barthes, jako zasadę kształtującą jej pracę podaje główną zasadę intertekstualności - że dzieło literackie nie jest zamkniętym systemem, który można ostatecznie scharakteryzować poprzez odniesienie do jego twórcy lub odbiorcy.
Zamiast tego czytelnik, pisarz i tekst spotykają się, reagują i wchodzą w interakcje w spektaklu "polimorficznej per-wersji" - spektaklu, który, jak zauważa profesor Gallop, znajduje parodystyczny odpowiednik w działaniach wybitnych libertynów Sade'a. Profesor Gallop zauważa, że Sade i strukturaliści wykazują zbieżność celów, ponieważ obaj przyjmują za cel zniszczenie klasycznej dychotomii, od dawna zakorzenionej w sercu tradycji humanistycznej, między ideałem a materią. Pracując w oparciu o te szczególne połączenia teorii, celu i realizacji - i z wyraźnie feministycznego punktu widzenia - profesor Gallop swobodnie porusza się między tekstami swoich czterech tematów.
Przedstawia Sade'a Bataille'a Sade'owi Blanchota, odnosi Sade'a Klossowskiego do Bataille'a Klossowskiego, a kiedy to konieczne, wydobywa samego Sade'a z sieci tego, co o nim napisano. Odkrywa, że każdy z trzech późniejszych pisarzy konstruuje własną "fikcję", której głównym bohaterem jest Sade: Bataille, uwikłany w ideę "suwerennego człowieka", odkrywa suwerennego człowieka w Sade'ie; Blanchot, dla którego prawdziwym działaniem jest sam akt pisania, opisuje Sade'a konfrontującego się z horrorem utraty siebie w tym akcie; podczas gdy Klossowski tworzy kilku Sade'ów, zaznaczając różne momenty w swoim intelektualnym itinerarium: psychoanalityczny, katolicki, nietzscheański.
Profesor Gallop pokazuje jednak, że Sade'a ostatecznie nie da się zawłaszczyć - nie da się go skonsumować - i że w ten sposób dochodzi do inwersji, w wyniku której Bataille, Blanchot i Klossowski stają się przedłużeniami postaci Sade'a, wtopionymi w sadyjski świat. A ona sama również jest częścią tego świata, a jej praca "nieustannie rozbrzmiewa przedłużeniem własnego pisarstwa Sade'a".
Jane Gallop publikowała artykuły w Yale French Studies, MLN, Sub-Stance, Diacritics i innych czasopismach. Jej zainteresowanie literaturą, psychoanalizą i feminizmem znajduje odzwierciedlenie w nadchodzącej książce.
