Opinie czytelników
Podsumowanie:Książka jest zwięzłym, ale dogłębnym badaniem zachodniego liberalizmu, obejmującym okres od Machiavellego do Tocqueville'a. Jest chwalona za swoją filozoficzną głębię i zapewnia cenne zrozumienie głównych myślicieli i ich idei. Należy jednak zauważyć, że książka nie zagłębia się głęboko w kontekst historyczny lub współczesny liberalizm poza de Tocqueville'em.
Zalety:** Mistrzowskie filozoficzne podejście do zachodniego liberalizmu. ** Zwięzłe i przystępne podsumowanie ważnej myśli liberalnej. ** Pomaga czytelnikom połączyć historycznych filozofów ze współczesnymi ideami. ** intelektualnie satysfakcjonujące i politycznie uzasadnione. ** Bogata treść i cenne źródło wiedzy dla studentów.
Wady:** Ograniczony pod względem szczegółów i kontekstu historycznego, zwłaszcza po de Tocqueville'u. ** Brak kompleksowego omówienia wszystkich wpływowych myślicieli. ** Może nie zadowolić czytelników poszukujących obszernej historii.
(na podstawie 6 opinii czytelników)
Oryginalny tytuł:
An Intellectual History of Liberalism
Zawartość książki:
Podkreślając napięcia społeczne, z jakimi zmaga się tradycja liberalna, Pierre Manent kreśli portret tego, kim staliśmy się my, obywatele współczesnych liberalnych demokracji. Dla Manenta dyskusja o liberalizmie obejmuje fundamenty nowoczesnego społeczeństwa, jego sekularyzm, indywidualizm i koncepcję praw.
Manent argumentuje, że częsta niezdolność moralnie neutralnego, demokratycznego państwa do wspierania spraw społecznych wynika z liberalnego stanowiska, zgodnie z którym życie polityczne nie służy wyższemu celowi. Poprzez szybko poruszające się, wysoce syntetyczne eseje, bada rozwój liberalnego myślenia w kategoriach jednego tematu: upadku polityki teologicznej. Autor wywodzi liberalne stanowisko od Machiavellego, który starając się oddzielić codzienne życie od wszechobecnego wpływu kościoła katolickiego, oddzielił politykę od wszelkich koncepcji porządku kosmologicznego.
Jak pokazuje Manent w swoich analizach Locke'a, Hobbesa, Rousseau, Guizota i Constanta, w następstwie tego powstała ewoluująca koncepcja jednostki, która nie ma żadnych celów poza granicami własnej jaźni, oraz państwa, którego celem jest jedynie zapobieganie dominacji jednostek nad sobą nawzajem. Ważąc zarówno pozytywne, jak i negatywne skutki takiego układu politycznego, Manent stawia ważne pytania dotyczące podstawowych kwestii politycznych tamtych czasów, między innymi możliwości pogodzenia praw jednostki z niezbędnymi wymogami organizacji politycznej oraz celowości systemu rządowego neutralnego wobec religii, ale nie wobec moralności publicznej.
