Imperator

Opinie czytelników

Recenzje tej książki odzwierciedlają mieszane uczucia. Niektórzy czytelnicy uznali ją za świetny zakup, podczas gdy inni byli rozczarowani kontynuacją serii. Zauważyli oni brak postępu technologicznego i intensywne wykorzystywanie motywów zapożyczonych z innych popularnych serii, takich jak „Gra o tron”. Pomimo poprawy w kwestii poruszania drażliwych tematów, niektórzy czytelnicy uznali, że przedstawienie religii jest problematyczne.

⬤ Niektórzy czytelnicy uważają ją za świetny zakup.
⬤ Książka kończy sagę „Telnarian Histories”, co może ucieszyć czytelników poprzednich książek.
⬤ Treść dotycząca niewolnic jest mniej przytłaczająca niż w poprzednich częściach.
⬤ Postacie zachowują szlachetność, która przypomina wcześniejsze książki GOR.

⬤ Historia nie wykorzystuje w znaczący sposób swojej kosmicznej scenerii, brakuje w niej elementów technologicznych.
⬤ Mocno zapożycza motywy z odnoszących sukcesy seriali, w szczególności „Gry o Tron”.
⬤ narracja zbytnio przeskakuje między postaciami, przez co trudno jest zidentyfikować głównego bohatera.
⬤ Przedstawienie religii, zwłaszcza chrześcijaństwa, jest krytykowane jako kpina.

(na podstawie 2 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

The Emperor

Zawartość książki:

Zawiłości i burze Telnariańskich Historii dochodzą do nieoczekiwanego i porywającego punktu kulminacyjnego.

Po przewrocie pałacowym, pośród intryg i zamieszania, Otto, blond barbarzyński olbrzym, król Otungów, plemienia Wandalów, odsunął od władzy cesarza chłopca, Aesilesiusa, i przejął tron rozległego, niestabilnego, zagrożonego Imperium Telnariańskiego. Następuje szalejący potok skomplikowanych, niebezpiecznych wydarzeń. Czy uda się utrzymać tron? Czy imperium przetrwa?

W Imperatorze ponownie spotykamy zaciekłego Abrogastesa, Dalekiego Graspera, władcę Drisriaków, hegemonicznego plemienia przerażającego narodu Aatii, wroga narodu Wandalów; jego zazdrosnego, zdradzieckiego syna, Ingelda, aspirującego do wysokiej siedziby Drisriaków; Sidonicusa, przebiegłego, pozbawionego skrupułów egzarchę Telnaru, poszukującego władzy poprzez wypaczenie religii; zazdrosnego Fulviusa, jego ambitnego podwładnego; skorumpowany senat, niesforni obywatele i prywatne armie; Atalana, przesądna i przebiegła cesarzowa-matka; jej syn, samotny chłopiec-cesarz, Aesilesius; jego piękne siostry, Alacida i Viviana, z których jedna nauczy się łańcuchów i bicza; Julian z rodu Aureliani, potomek rozgoryczonej i podzielonej arystokracji; i wielu innych graczy w grach zdrady, krwi i władzy.