Impeachment: Historia Ameryki

Opinie czytelników

Książka zawiera kompleksowy przegląd procesu impeachmentu prezydenta, podkreślając kluczowe historyczne przypadki i związane z nimi zawiłości polityczne. Jest chwalona za to, że jest pouczająca i aktualna, szczególnie w kontekście bieżących wydarzeń politycznych związanych z impeachmentem. Niektóre recenzje krytykują ją jednak za zbytnie uproszczenie lub powtarzalność.

Książka jest dobrze zbadana i oferuje cenny kontekst historyczny dotyczący impeachmentów prezydenckich, co czyni ją pouczającą lekturą. Jest chwalona za przejrzystość i zdolność do angażowania czytelników, zapewniając świeże spojrzenie na znaczące przypadki, takie jak Nixon i Clinton. Wielu recenzentów uznało ją za lekturę niezbędną do zrozumienia obecnego klimatu politycznego i procesu impeachmentu.

Niektórzy czytelnicy uznali książkę za nieco powierzchowną, zauważając, że brakuje w niej głębokich spostrzeżeń i może być rozwlekła lub powtarzalna. Krytykowano jej uproszczony charakter i postrzegany brak nowych rewelacji, a niektórzy opisywali ją jako zwykłą retorykę.

(na podstawie 48 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Impeachment: An American History

Zawartość książki:

Czterech ekspertów od amerykańskiej prezydentury analizuje trzykrotne powołanie się na impeachment - przeciwko Andrew Johnsonowi, Richardowi Nixonowi i Billowi Clintonowi - i wyjaśnia, co to oznacza dzisiaj.

Impeachment to miecz obosieczny. Chociaż został zaprojektowany w celu kontrolowania tyranów, Thomas Jefferson nazwał impeachment "najpotężniejszą bronią do celów dominującej frakcji, jaką kiedykolwiek wymyślono". Z jednej strony unieważnia wolę wyborców, podstawowy fundament wszystkich demokracji przedstawicielskich. Z drugiej strony, jego brak w konstytucji pozostawiłby kraj podatnym na despotyczne przywództwo. Jest rzadko używany i nie bez powodu.

Tylko trzy razy zachowanie prezydenta doprowadziło do takiego chaosu politycznego, który uzasadniał jego potencjalne usunięcie z urzędu, przekształcając kryzys polityczny w kryzys konstytucyjny. Żadnemu z nich się to jeszcze nie udało. Andrew Johnson został postawiony w stan oskarżenia w 1868 roku za to, że nie ugiął się przed przywódcami Kongresu - i w dużej mierze za to, że nie był Abrahamem Lincolnem - ale przetrwał proces w Senacie. Richard Nixon podał się do dymisji w sierpniu 1974 r. po tym, jak Komisja Sądownictwa Izby Reprezentantów zatwierdziła trzy akty oskarżenia przeciwko niemu za kłamstwa, utrudnianie pracy wymiaru sprawiedliwości i wykorzystywanie władzy wykonawczej dla osobistych i politycznych korzyści. Bill Clinton miał romans ze stażystką w Białym Domu, ale w 1999 roku stanął przed sądem w Senacie nie tyle za ten prymitywny czyn, co za kłamstwo pod przysięgą na jego temat.

Jeffrey A. Engel, Jon Meacham, Timothy Naftali i Peter Baker wyjaśniają w swojej pierwszej książce, że podstawa i proces impeachmentu jest bardziej polityczny niż prawny. Konstytucja stanowi, że prezydent "zostanie usunięty z urzędu w przypadku oskarżenia o zdradę stanu, przekupstwo lub inne przestępstwa i wykroczenia", pozostawiając miejsce na historyczne precedensy i temperament tamtych czasów, które mogą mieć duży wpływ na każdą sprawę. Ta książka ujawnia skomplikowane motywy stojące za każdym impeachmentem - nigdy nie ograniczając się całkowicie do kwestii winy prezydenta - oraz ryzyko dla wszystkich stron. Każdy przypadek zależał od czynników wykraczających poza zachowanie prezydenta: jego relacji z Kongresem, polaryzacji chwili oraz siły i odporności samego urzędu. Jest to realistyczne spojrzenie na impeachment, które szuka w historii wskazówek na temat jego potencjalnego wykorzystania w przyszłości.