Iluzja porządku: Fałszywa obietnica policji „złamanych okien

Opinie czytelników

Książka otrzymuje mieszane recenzje, z których niektórzy chwalą jej akademicki rygor i wgląd w metody policyjne, podczas gdy inni krytykują stronniczość autora i jasność w przedstawianiu argumentów. Jest ona szczególnie cenna dla studentów kryminologii, choć niektórzy czytelnicy uznali ją za trudną ze względu na jej akademicki styl.

Książka jest w idealnym stanie i jest uważana za interesującą lekturę. Dostarcza cennych spostrzeżeń i zachęca do krytycznego myślenia o nowoczesnych metodach policyjnych. Jest szczególnie odpowiednia dla studentów kryminologii, którzy muszą przeprowadzić własne badania. Niektórzy czytelnicy uznali ją za pouczającą i docenili jej metodyczne podejście do tematów takich jak dowody empiryczne.

Książka jest uważana za trudną do czytania dla niektórych, z ciężkim akademickim stylem wypełnionym żargonem. Krytycy zauważają, że stronniczość autora wobec teorii Broken Windows podważa argumentację. Istnieje zamieszanie związane z zamiennym stosowaniem pojęć takich jak „rozbite okna” i „zero tolerancji”, co prowadzi do braku jasności w stanowisku autora.

(na podstawie 7 opinii czytelników)

Oryginalny tytuł:

Illusion of Order: The False Promise of Broken Windows Policing

Zawartość książki:

Jest to pierwsza książka, która podważa teorię "rozbitych okien" przestępczości, która twierdzi, że pozwalanie na bezkarne popełnianie drobnych wykroczeń, takich jak włóczęgostwo i włóczęgostwo, tylko zachęca do poważniejszej przestępczości. Teoria ta zrewolucjonizowała działania policji w Stanach Zjednoczonych i za granicą, kładąc nacisk na politykę, która rozprawia się z zakłócaniem porządku i agresywnie egzekwuje przepisy dotyczące wykroczeń.

Problem, jak twierdzi Bernard Harcourt, polega na tym, że choć teoria rozbitych okien istnieje od prawie trzydziestu lat, nigdy nie została zweryfikowana empirycznie. Istniejące dane sugerują, że jest ona fałszywa. Koncepcyjnie opiera się ona na niezbadanych kategoriach "osób łamiących prawo" i "osób nieuporządkowanych" oraz "porządku" i "nieporządku", które nie mają wewnętrznej rzeczywistości, niezależnie od technik karania, które wdrażamy w naszym społeczeństwie.

W jaki sposób nowe podejście do wymiaru sprawiedliwości w sprawach karnych - teoria bez solidnego wsparcia empirycznego, teoria, która jest koncepcyjnie wadliwa i skutkuje agresywnymi zatrzymaniami dziesiątek tysięcy naszych współobywateli - stało się jedną z wiodących teorii wymiaru sprawiedliwości w sprawach karnych, przyjętą przez postępowych reformatorów, decydentów i naukowców na całym świecie? Ta książka bada powody takiego stanu rzeczy. Przedstawia również nową, bardziej przemyślaną wizję wymiaru sprawiedliwości w sprawach karnych.