Ocena:
Książka „Against Prediction” autorstwa Harcourta krytykuje aktuarialny model policji i bada jego implikacje dla kontroli przestępczości, profilowania rasowego i systemu prawnego. Podczas gdy niektórzy czytelnicy doceniają jego wnikliwe argumenty, inni krytykują go za nadmierną złożoność i oderwanie od rzeczywistych zastosowań.
Zalety:Książka przedstawia mocne argumenty na temat konsekwencji utrzymywania porządku policyjnego, profilowania rasowego i polegania na metodach statystycznych w kontroli przestępczości. Spostrzeżenia Harcourta na temat zmian w orzecznictwie i wzrostu kwantyfikacji w naukach społecznych są godne uwagi i prowokują do myślenia.
Wady:Wielu czytelników uważa, że język jest zbyt skomplikowany i wypełniony żargonem, co utrudnia zrozumienie głównych punktów. Niektórzy krytycy twierdzą, że perspektywa akademicka autora nie ma zastosowania w świecie rzeczywistym, sugerując, że jego teorie mogą prowadzić do negatywnych rezultatów w praktycznych scenariuszach.
(na podstawie 3 opinii czytelników)
Against Prediction: Profiling, Policing, and Punishing in an Actuarial Age
Od losowych kontroli bezpieczeństwa na lotniskach po stosowanie oceny ryzyka w wyrokach, metody aktuarialne są wykorzystywane częściej niż kiedykolwiek do określania, kogo funkcjonariusze organów ścigania mają na celowniku i kogo karzą. Z wyjątkiem profilowania rasowego na naszych autostradach i ulicach, większość ludzi popiera te metody, ponieważ wierzą, że są one bardziej opłacalnym sposobem walki z przestępczością.
W książce „Against Prediction” Bernard E. Harcourt kwestionuje rosnącą zależność od metod aktuarialnych. Bernard E.
Harcourt wykazuje, że narzędzia predykcyjne mogą w rzeczywistości zwiększać ogólną liczbę przestępstw w społeczeństwie, w zależności od względnej reakcji profilowanych populacji na zwiększone bezpieczeństwo. Mogą one również pogłębiać trudności, jakie mniejszości już mają z uzyskaniem pracy, edukacji i lepszej jakości życia - utrwalając w ten sposób wzorzec zachowań przestępczych.
Ostatecznie Harcourt pokazuje, jak postrzegany sukces metod aktuarialnych zaczął zniekształcać naszą koncepcję sprawiedliwej kary i zaciemniać alternatywne wizje porządku społecznego. W miejsce metod aktuarialnych proponuje on zwrot w kierunku randomizacji w karaniu i pilnowaniu porządku publicznego.
Harcourt konkluduje, że domniemanie powinno być przeciwne przewidywaniu.
