I Was Britpopped: The A-Z of Britpop

Opinie czytelników

Książka „I Was Britpopped” oferuje kompleksowy przegląd od A do Z sceny muzycznej Britpop w latach 1992-1998. Chociaż służy jako nostalgiczna podróż dla fanów gatunku, skłania się bardziej w kierunku formatu encyklopedii, którą najlepiej zanurzyć, a nie czytać od deski do deski. Użytkownicy doceniają bogactwo informacji i osobiste spostrzeżenia, ale niektórzy wymieniają błędy rzeczowe i brak zdjęć jako wady.

⬤ Wyczerpujące omówienie sceny Britpop
⬤ dobrze napisana i pouczająca
⬤ zapewnia bogactwo informacji z osobistymi spostrzeżeniami
⬤ nostalgiczna dla tych, którzy doświadczyli ery
⬤ przyjemna zarówno dla starszych fanów, jak i nowych słuchaczy
⬤ dobry design pomimo niektórych krytycznych uwag
⬤ zabawna i wciągająca lektura.

⬤ Zauważono kilka błędów rzeczowych
⬤ opisy mogą wydawać się nijakie i przypominać Wikipedię
⬤ nie zawiera zdjęć, co niektórzy czytelnicy woleliby
⬤ krytykowany za pośpiech pod względem projektu graficznego
⬤ nie jest przeznaczony do czytania w sposób liniowy, co może być dla niektórych odpychające.

(na podstawie 11 opinii czytelników)

Zawartość książki:

Britpop: to jedyny termin, który może dokładnie objąć jasne, odważne brzmienie i postawę, która wybuchła w Wielkiej Brytanii w latach 90-tych.

Począwszy od wydania singla Blur "Popscene" w 1992 roku, osiągając szczyt dzięki triumfalnym koncertom Oasis na świeżym powietrzu w Knebworth w 1996 roku i zamykając się albumem Pulp This is Hardcore w 1998 roku, ten alternatywny podgatunek rocka stał się jednym z najbardziej wpływowych brytyjskich ruchów muzycznych współczesnej ery. Tutaj, w ponad 500 lekkich, ale skrupulatnie zbadanych wpisach, muzycy i fani Jenny Natasha i Tom Boniface-Webb składają hołd krótkiemu, ale kluczowemu momentowi w historii muzyki; zwracając uwagę na kluczowych graczy, takich jak Liam Gallagher, Brett Anderson, Jarvis Cocker i Damon Albarn, a także niedocenianych bohaterów, którzy walczyli pod czerwonym, białym i niebieskim sztandarem w rewolucji Britpop.